نقش موجودات مزاحم (Bio-fouling) بر عملكرد سازه‌هاي دريايي

تمامي سطوح در محيط‌هاي دريايي در معرض فاكتورهاي بيولوژيكي، فيزيكي و شيميايي قرار داشته كه نتيجه آن تشكيل لايه پيچيده‌اي از موجودات ميكروسكوپي و ماكروسكوپي مي گردند كه به عنوان موجودات مزاحم شناخته مي‌شوند. اين موجودات به عنوان اجتماعي از گياهان و جانوران قابل رويت بر روي ساختارهاي ساخت بشر (ساختارهاي غوطه‌ور همچون بدنه كشتي‌ها، شناورهاي ناوبري، تجهيزات زيردريايي، سيستم‌هاي لوله‌كشي آب دريا، دهانه فاضلاب‌هاي شهري و صنعتي، دكل حفاري نفت و قفس‌هاي پرورش ماهي) و گونه‌هاي پرورشي نرمتنان (ماسل‌ها، اسكالوپ و اويستر) در معرض محيطهاي دريايي قرار مي‌گيرند. موجودات مزاحم شامل گروه متنوعي همچون بارناكل‌ها (كشتي چسب)، دوكفه‌ايها، بريوزوآ، كرم‌هاي پلي‌كيت، اسيدين، هيدروئيد،، اسفنج و جلبك‌ها مي‌باشند. در اين بين بارناكل‌ها به خاطر چسبيدنشان به سازه‌هاي ساخت بشر به عنوان موجود مزاحم اصلي شناخته شده‌ا‌ند. موجودات مزاحم پوسيدگي مواد را سرعت مي‌بخشند. از اينرو بايستي كنترل شوند. هدف اصلي از كنترل موجودات مزاحم استفاده از روش‌هايي براي جلوگيري از رشد موجودات آبزي ناخواسته بر روي سازه‌هاي ساخت بشر است. هزينه‌هاي اقتصادي مستقيم كنترل موجودات مزاحم در صنعت آبزي‌پروري كلان بوده و بالغ بر 10-5٪ توليد كل را شامل مي‌شود. بيشتر راهكارهاي كنترل براي مراحل لاروي و جواني موجودات مزاحم طراحي شده، اگرچه برخي از اين راهكارها كنترل براي بالغين هم به خوبي موثر مي‌باشد. بطور معمول كنترل موجودات مزاحم پرهزينه و نياز به فرآيندهاي مكانيكي طاقت‌فرسا همرا با استفاده ازپوشش‌هاي سمي ضد موجودات مزاحم مي‌باشد. پوشاندن سازه‌هاي دريايي با رنگ‌هاي همچون تري بوتيل تين (TBT) يا مس، رايج‌ترين روش براي جلوگيري از نشست و چسبيدن موجودات مزاحم بر روي سازه‌ها مي‌باشند. در اين بازنگري ما در ارتباط با مزاحمين سازه‌ها و موجودات دريايي، مشكلات ايجاد شده توسط آنها بر روي سازه‌هاي ساخت بشر و آبزي‌پروري و همچنين انواع روش‌هاي كنترل يا ضد موجودات مزاحم كه در حال حاضر در دنيا در دسترس مي‌باشند را مورد بررسي قرار خواهيم داد.