طراحي فضايي مطلوب و منطبق با شرايط جسمي و رواني دانش آموزان

محيط هاي آموزشي و پرورشي كودكان بعد از محيط خانه و خانواده، بيشترين سطح ارتباط را با كودكان به تعامل ميگذارند و حس تعلق به مكان، شرايطي براي شوق بازگشت به مركز آموزشي و ماندن در آن فراهم آورده و از جمله عامل هاي اساسي در پيوند كودكان با محيط آموزشي مي باشد. همچنين شرايط جسمي- رواني به مكان نوعي باور را نسبت به مكان در فرد ايجاد مي كند كه بالتبع اهداف كاربردي مكان و آموزش و پرورش را تحت تاثير قرار مي دهد. هدف از تحقيق حاضر دستيابي به مكاني با اصول طراحي فضاي ويژه براي كودكان با تاكيد بر بهره گيري از قابليت هاي فضايي و تاثير اين مكانها بر آموزش و پرورش، تفكرات و ذهنيات و رفتارهاي كودكان مي باشد. از آنجا كه كودكان داراي نيازهاي روانشناختي بسيار پيچيده تر از نيازهاي بيولوژيكي و فيزيكي هستند، طراحي مركز آموزشي و پرورشي با در نظر گرفتن روانشناسي رشد، ويژگي هاي روحي، سلامت و امنيت كودكان، درپرورش خلاقيت، تقويت حس همكاري و آموزش كودكان موثر مي باشد. روش تحقيق حاضر تحليلي توصيفي و كيفي و كاربردي است كه از طريق مطالعه تحقيق مي گردد. هدف از انجام اين تحقيق بررسي كيفيات طراحي محيط آموزشي با شرايط جسمي- رواني كودكان مي باشد تا احساسات مثبت را در آنان به وجود آورده و حس تعلق و وابستگي به مكان آموزشي را به دنبال داشته باشد.