بررسي شاخص هاي مختلف براي طراحي و ساخت يك سامانه ي PV/T به روش ديناميك سيالات محاسباتي

هدف اصلي اين پژوهش افزايش بازدهي الكتريكي پانل هاي خورشيدي است. به ازاي هر درجه بيش تر از 25 درجه سلسيوس، بازدهي سلول ها مي تواند تا 0/45 درصد كاهش يابد. لذا با كنترل درجه حرارت سيستم مي توان بازده الكتريكي و بازده كلي سيستم را افزايش داد. در اين پژوهش براي انتخاب سرعت بهينه جريان هوا در كانال زير پانل، نوع پره ها و ارتفاع كانال براي بهينه شدن سيستم و افزايش راندمان الكتريكي از روش ديناميك سيالات محاسباتي (CFD) و نرم افزار Fluent كه بر اين پايه استوار است، استفاده شد. مطابق نتايج شبيه سازي همرفت اجباري، بالاترين دماي پانل در شرايط سرعت جريان هواي m/s 0/5، بدون پره منحرف كننده و ارتفاع كانال cm 10 به دست آمد كه برابر با °C 51 بود. حال آن كه پايين ترين دماي پانل در شرايط سرعت جريان هواي m/s 3، پره مستطيلي و ارتفاع كانال cm 4 كه برابر با°C 33 بود، شبيه سازي شد. بر همين اساس دستگاه PV/T طبق شرايط بهينه در شبيه سازي شامل ارتفاع كانال cm 4 و پره مستطيلي ساخته شد. نتايج تجربي نشان داد كه در شرايط محيط (متوسط شدت تابش خورشيدي W/m2 745، متوسط دماي محيط °C 18/3 و متوسط سرعت جريان هواي داخل كانال m/s 1)، متوسط دماي پانل خورشيدي °C 25/6 اندازه گيري شده است. مطابق با نتايج شبيه سازي مجدد با شرايط ذكر شده، متوسط دماي پانل خورشيدي °C 25 پيش بيني شد. اين نتيجه تنها °C 0/6 با نتايج تجربي اختلاف دارد و قابل چشم پوشي است.