بررسي تاثير توسعه گردشگري بر شاخص توسعه انساني (HDI)

امروزه گردشگري به عنوان يكي از مهمترين صنايع توسعه پايدار، به يكي از بزرگترين صنايع درجهت ايجاد درآمد و ارتقاء رشد و توسعه ي اقتصادي بسياري از كشورها تبديل شده كه در عين پر درآمد بودن، صنعتي سالم و پاك بـراي اقتصـاد هـر منطقـه و كشور محسوب مي گردد كه رشد آن تغييرات اجتماعي و اقتصادي زيادي را به دنبال داشته است و رونقش بيانگر ثبات سياسـي اقتصـادي، اجتمـاعي، امنيتـي، فرهنگـي و علمي كشورهاي جهان است، به بيان ديگر صنعت گردشگري بـا برخـورداري از امتيـازات منحصـر بـه فـرد همزمان چندين هدف را در فضاي يك منطقه تامين مي نمايد و پديده اي چند بعدي است درحالي كه صنايع ديگر هـر كـدام بـه تنهـائي تامين كننده بخشي از اهداف مورد نظر هستند. اين صـنعت نـو پـا، در سـالهاي اخيـر تـاثيرات زيـادي بـر وضعيت اقتصادي جهان داشته است،به گونه اي كه امروزه يكي از بزرگ ترين بخشهاي اقتصادي در بسياري از كشورها به شمار ميرود كه داراي پتانسيل اثر گذاري بر روابط بين الملل و ابزاري براي ترويج صلح در جهان است. از سوي ديگر،گردشگري براي ايران كه وابستگي شديدي به درآمدهاي نفتي دارد، مي تواند به عنوان راهـي براي رهايي از وابستگي به درآمدهاي نفتي و خروج از اقتصاد تك محصولي باشد. با توجه به تجربه ي موفق بسياري از كشورها در زمينه ي رشد صنعت گردشگري و اهميت آن در رشـد و توسـعه ي اقتصـادي، اين مطالعه به بررسي اثر گردشگري بر توسعه ي انساني در استان هاي كشور (ايران)، با تاكيد بر استان كردستان براي سال 1390 مي پردازد. در اين پژوهش، جهت بررسي اثر سرمايه انساني بر توسعه گردشگري، از شاخص توسعه ي انساني استفاده شده است.