سنتز و خواص رئولوژي نانوذرات هيبريدي سيليكا/ پليمر آب دوست: تاثير حضور كومونومر آب گريز بر خواص رئولوژي محلول هاي آبي

سنتز نانوذرات هيبريدي سيليكا/ پليمر ) PSNs ( با استفاده از روش پيوندزني از سطح ذرات مطالعه شد. براي شروع واكنش پليمريزاسيون، از آغازگر دوجزئي ردوكس سريم ) IV ( آمونيوم نيترات ) CAN ( و نانوذرات سيليكا اصلاحشده با گروه عاملي آميني به عنوان عامل كاهنده واكنش ردوكس، در محيط اسيدي استفاده شد. واكنش آميندار شدن نانوذرات سيليكا پيش از انجام واكنش پليمريزاسيون و با استفاده از واكنش ميان 3 آمينوپروپيلترياتوكسي سيلان ( - APTES ) با گروههاي هيدروكسيل روي سطح نانوذرات انجام شد. به اين ترتيب با آغاز واكنش از راديكالهاي تشكيل شده روي سطح ذرات با روش ردوكس و پيشرفت واكنش، زنجيرهاي پلي(اكريلآميد) و پلي(اكريلآميد/ استايرن) متصل شده به سطح نانوذرات سنتز شدند. از استايرن به عنوان كومونومر آبگريز استفاده شد. شناسايي نانوذرات هيبريدي سنتزشده به كمك آزمونهاي FTIR ، TGA و SEM انجام شد. نتايج اين آزمونها نشان دادند كه واكنش پليمريزاسيون با موفقيت از سطح نانوذرات انجام شده و لايه پليمري روي سطح آنها تشكيل شده است. خواص رئولوژي محلولهاي آبي حاوي نانوذرات هيبريدي سنتز شده، با استفاده از ويسكومتر بروكفيلد اندازهگيري شد. نتايج نشان دادند كه ويسكوزيته محلولهاي آبي حاوي نانوذرات با افزايش غلظت آنها افزايش يافته است. اين افزايش درگرانروي محلولهاي آبي براي نانوذرات اصلاح شده با كوپليمر بيشتر از پلي اكريل آميد بود كه دليل آن تجمعات آبگريز واحدهاي استايرني در اين نمونه است.