كيفيت ارتقاي فرهنگ ايراني اسلامي يا تحقق فرهنگ آرماني بوسيله طراحي صنعتي

در دهه‌هاي اخير طراحي صنعتي را مي‌توان يكي از كاراترين ابزارهاي بسط فرهنگ مادي در غرب دانست. تا آنجا كه اين تخصص آكادميك به نوعي مهندسي فرهنگ تعبير گرديده است. در اين راستا اگرچه آرمان شهري كه انديشه اسلامي ترسيم مي‌كند، در ژرفا و ابعاد معنوي خويش بيش از ابعاد مادي با فرهنگ امروز غرب در تعارض و كش مكش است، ليكن چگونگي حيات و استمرار طراحي صنعتي در بستر فرهنگ ايراني اسلامي و يا به تعبيري فرهنگ آرماني جاي تأمل دارد. در گام نخست مقاله‌ي حاضر، ابتدا مفهوم ساختاري فرهنگ، طراحي صنعتي و چگونگي تعامل اين دو در شرايط كنوني تشريح گرديده است و سپس با تمسك به عمق معناي مهندسي فرهنگ و چگونگي تحقق عملي آن، مدل تعاملي فرهنگ آرماني (فرهنگ برآمده از انديشه اسلامي) و طراحي صنعتي تدوين گرديده است. مدلي كه اميد است با پالايش و باز طراحي كامل و تخصصي‌تر آن در آينده، طراحي صنعتي را به يك ابزارِ تعالي آفرينِ فرهنگي تبديل سازد و افق معرفتي جديدي پيش روي طراحان ايران اسلامي قرار دهد.