تمايزات منطقه‌اي در مصرف آب صنعتي

امروزه مديريت، حفاظت و مصرف آب نه ‌تنها در كشورهاي درحال ‌توسعه، بلكه در كشورهاي توسعه‌ يافته نيز از اهمّيت بالايي برخوردار است. آب، منبعي است كه هم به‌ صورت مستقيم و هم غير مستقيم بر عملكرد بخش‌هاي مختلف از جمله صنعت اثر مي‌گذارد. با اين همه اگرچه بررسي تمايزات منطقه‌اي بر اساس متغيرهاي گوناگون يكي از موارد با اهمّيت در اقتصاد به ‌ويژه در حوزه جغرافياي اقتصادي و اقتصاد منطقه‌اي قلمداد مي‌شود، بررسي تمايزات مناطق برحسب مقدار مصرف آب در بخش صنعت موضوعي است كه با همه اهمّيت، كمتر مورد توجه قرار گرفته و از اين‌رو، اين مطالعه با هدف بررسي تمايزات منطقه‌اي در مصرف آب صنعتي تنظيم شده است. مقدار مصرف آب با توجه به دو معيار ارزش‌توليدات صورت گرفته و ارزش‌افزوده‌ ايجاد شده و شاخص‌هاي نسبت ارزش توليدات به مقدار آب مصرفي در صنعت (بهره‌وري جزئي) و ارزش‌افزوده ايجاد شده به مقدارآب مصرفي بخش صنعت در مقاطع زماني سال‌هاي 1384، 1388 و 1392 (سال‌هاي شروع و پايان برنامه‌هاي چهارم وپنجم توسعه) مورد ارزيابي قرار گرفته است. براي تعيين شدت كم آبي در استان‌ها از معيار مقدار بارندگي سالانه استفاده شده است. با استفاده از آزمون ضريب همبستگي، نتايج اين مطالعه نشان دهنده‌ي آن است بين شدت كم‌آبي و استفاده بهينه از منابع آب در بخش صنعت همبستگي بالايي وجود نداشته و به عبارتي بخش صنعت مناطق ايران نتوانسته است متناسب با كم آبي مناطق بهره‌وري اين بخش را افزايش دهد.