ماهيت، عناصر و پيامدهاي استراتژي آينده‌پژوهي رهبران سازمان‌هاي اسلامي و ارائه مدلي اثربخش از آن

استراتژي آينده پژوهي رهبران سازمان ها غالباً به عنوان يك انتخاب استراتژيك شناخته مي‌شود كه شركت‌هاي اسلامي آن را بر مي‌گزينند تا جرقه هاي محيط بيروني كه مفهومش اعلان نياز به تغيير و سازگاري استراتژيك است را دنبال نمايند. استراتژي آينده پژوهي به عنوان يك الزام و رفتار شكل گرفته پيرامون اقدامات و فرايندهاي آينده پژوهانه رهبران تعريف مي‌شود كه شركت ها تلاش مي‌كنند تا آن را بگونه اي طراحي و اجرا كنند كه مزاياي رقابتي فعلي و آتي شان را در عرصه‌ي بازار بالقوه محصولات و يا تكنولوژي توسعه دهند. استفاده از استراتژي آينده پژوهي به عنوان ابزار اوليه‌ي سازگاري استراتژيك، تصميم شركت ها را براي جست و جوي مزاياي رقابتي اصلي و پايدار، از طريق نوآوري و اقدام آينده پژوهانه رهبران منعكس مي‌كند. استراتژي آينده پژوهي، يك جهت گيري اساسي به سمت رشد و پيگيري فرصت‌ها است و اين استراتژي زماني شكل خواهد گرفت كه مطابق با جوهره و ماهيت ماموريت سازمان باشد و سراسر سازمان را شامل شود. استراتژي آينده پژوهي يك ايدئولوژي مشترك در بين سازمانهاي اسلامي است كه غالباً از طريق الزام به انجام اقدام استراتژيك و دريافت عكس العمل يا پاسخ تحقق مي‌يابد تا اينكه تحقق آن به موقعيت خاص يك شركت در محيط بيروني مرتبط باشد. بنابراين استراتژي آينده پژوهي در يك مكان مشخص يا يك سطح خاص در درون سازمان، يافتني نيست، بلكه اين استراتژي بايد در سراسر سازمان وجود داشته باشد و از پيوندي عميق، ناگسستني و هميشگي با ماهيت وجودي و يا ماموريت سازمان برخوردار باشد. هدف اصلي اين مقاله بررسي ماهيت وجودي آينده پژوهي در سازمانهاي اسلامي مي باشد كه در ادامه مدلي اثربخش از آن ارائه خواهد شد.