تحليلي بر رابطه سياست و آمايش جنگل در فرآيند برنامه‌ريزي منابع جنگلي كشور

در اين مطالعه رابطه سلسله مراتبي و چگونگي دخالت داشتن سياست و آمايش جنگل در فرايند برنامه ريزي كلان منابع جنگلي مورد بررسي قرار گرفته است. كه در اين راستا در ابتدا به تشريح مفاهيم سياست جنگل پرداخته شد و پس از آن ابعاد و سطوح طرح ريزي سياست جنگل در بخش هاي منطقه اي، ملي و بين المللي و ضرورت پرداختن به سياست جنگل مورد بحث قرار گرفت و در ادامه مفهوم آمايش جنگل و رابطه آن با سياست جنگل مورد تحليل قرار گرفت. سياست جنگل به عنوان فضايي است كه آمايش جنگل در آن اتفاق خواهد افتاد. در اين فضا چگونگي شكل‌گيري و چارچوب هاي تصميم گيري آمايش جنگل مشخص مي‌شود. در واقع مي‌توان گفت رابطه سياست جنگل و آمايش جنگل از بالا به پايين است به اين معني كه سياست جنگل تعيين كننده نوع برنامه ريزي آمايشي در عرصه هاي جنگلي است. ماهيت چند بعدي بودن سياست جنگل و وجود عوامل مختلف تأثيرگذار بر آن، لزوم اتخاذ نگرشي از برنامه ريزي كه در خود اين پيچيدگي ها را مدنظر داشته باشد ضروري است. از آنجاكه برنامه ريزي آمايشي در عرصه سرزمين سعي دارد با لحاظ نمودن فاكتورهاي مختلف محيطي، اجتماعي، اقتصادي و كالبدي، تصميمي بهينه براي انتخاب كاربري هاي سازگار با پتانسيل هاي سرزمين اتخاذ نمايد، لذا اين نوع برنامه ريزي همخواني زيادي با فرايند طرح ريزي سياست در جنگل دارد.