بررسي موانع همكاري صنعت و دانشگاه به عنوان دو جزء جدايي ناپذير

از آنجا كه هيچ سازماني به تنهايي قادر به تامين كليه نيازهاي خود نيست و ناگزير از وابستگي براي تعيين منابع و ارضاي نياز خود به ساير سازمان ها مي باشد، وابستگي متقابل و منافع دو جانبه حاصل از ارتباط از جمله شرايطي است كه موازنه منطقي در مراودات بين سازمان ها را از استمرار برخوردار مي سازد. توفيق دانشگاه ها در نيل چنين موازنه اي موجب مي گردد نگرش جامعه در برقراري ارتباط دانشگاه با محيط صرفا مادي تلقي نشده كه در اين صورت منزلت دانشگاه و جايگاه تعليم و تربيت نيز محفوظ مي ماند. از طرفي هدف اصلي توليد علم در علوم مهندسي و فني، توليد ثروت و قدرت از طريق توليد دانش چگونگي و توسعه فناوري است. علم و دانش حاصل از فعاليتهاي فني مهندسي عين فناوري بوده و قدرت ناشي از آن نيز به دليل توليد و توسعه فناوري است. در اين نوشتار با بررسي پژوهش هاي انجام شده در خصوص ارتباط موثر دانشگاه و صنعت، برخي از موانع موجود شناسايي و بررسي مي شود. تعداد كثيري از موانع مربوط به ضعف نظام سيستميك دو حوزه، نداشتن جنبه كاربردي دانش، عدم استفاده از نتايج پژوهش ها در صنعت، عدم توجه به تقاضاي بازار و... بود. به نظر مي رسد عدم آگاهي دو حوزه از نيازها و توانايي هاي يكديگر عامل اصلي نبود يك رابطه برد-برد دوسويه است. بنابراين بايد تعامل بيشتري بين مديران و اساتيد دانشگاه شكل گيرد و اين ارتباط قانونمند شده و توسط دولت حمايت شود.