اثرات كاهنده آنزيم هاي كبدي تمرين هوازي و مصرف كروسين در موش هاي صحرايي ديابتي شده با غذاي پرچرب و stz

هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر تمرينات هوازي همراه مصرف كروسين بر آنزيم هاي كبدي موش هاي صحرايي چاق بود بدين منظور تعداد 28 سر موش صحرايي نر نژاد اسپراگودوالي انتخاب و به مدت سه ماه با غذاي پرچرب چاق شده و با 50 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن سم استروپتوزوتوسين ديابتي شدند سپس در 4 گروه 7 سري (1) تمرين هوازي، (2) مصرف كروسين، (3) تمرين هوازي همراه با مصرف كروسين و (4) كنترل قرار گرفتند. در ادامه گروه هاي 1، 3 به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته با شدت 55-50 درصد حداكثر سرعت روي نوارگردان دويدند. همچنين گروه هاي 2 و 3 به مدت هشت هفته روزانه mg/kg 25 كروسين به صورت صفاقي دريافت نمودند. جهت تجزيه و تحليل آماري از آزمون آناليز واريانس دوطرفه و روش مقايسه ميانگين بنفروني استفاده شد. نتايج نشان داد هشت هفته مصرف كروسين و هشت هفته تمرين هوازي به تنهايي داراي اثر معني داري در كاهش سطوح آلانين آمينوترانسفراز، آسپارتات آمينوترانسفراز و آلكالين فسفاتاز موش هاي صحرايي ديابتي ندارد. ولي مصرف هم زمان كروسين و تمرينات هوازي داراي اثرات تعاملي در كاهش سطوح آسپارتات آمينوترانسفراز (003 /0=P) و آلكالين فسفاتاز (004 /0=P) موش هاي صحرايي مبتلا به ديابت مي باشند. به طور كلي مي توان نتيجه گرفت كه كروسين و فعاليت هاي هوازي كم شدت داراي اثرات تعاملي در بهبود آنزيم هاي كبدي موش هاي صحرايي ديابتي شده با غذاي پرچرب و stz مي باشد.