امكان سنجي استفاده از مسيل هاي شهرتهران جهت آبياري فضاي سبز

در گذشته هاي دور انسان براي دسترسي بهتر و آسان تر به آب براي امورات كشاورزي و عمراني در جوار رودخانه ها و مسيلها سكونت گزيده است. به مرور زمان با توسعه شهرها و رشد جمعيت مسيلها در معرض تخريب و آلودگي قرار گرفته اند .شناخت عوامل آلاينده مسيل ها و كنترل آنها باعث مي شود شهرها به صورت محيط هاي جذاب و سالم تري براي زندگي در آيند و شهرنشينان احساس امنيت بهداشتي بيشتري داشته باشند. فضاهاي سبز شهري نوعي از سطوح كاربري زمين شهري با پوششهاي گياهي انسان ساخت است كه واجد بازدهي اجتماعي و بازدهي اكولوژيكي مي باشند. در اين مقاله امكان استفاده از آب مسيل ها براي آبياري فضاي سبز شهر تهران بررسي شده است. راهكارهاي اجرايي به سه دسته كوتاه مدت، ميان مدت و طولاني مدت تقسيم شده است. با استفاده از نقشه تقريبي آب هاي سطحي تهران مشاهده مي شود كه تقريبا در تمام سطح تهران شاخه هايي از مسيلها وجود دارد. مهمترين مزيت استفاده از مسيل ها، كنترل سيلابهاي ناشي از ورود آب بيش از حد ظرفيت مسيلها در فصول بارندگي مي باشد و هزينه تهيه آب از مسيل ها براي آبياري بسيار كمتر از تهيه آب از تصفيه خانه هاي فاضلاب ميباشد.