بررسي تطبيقي تحول رمان در ايران وآفريقاي غربي (سنگال)

ادبيات جايگاهي ويژه¬ در بازنمايي تحولات جامعه دارد. رمان قالب ويژه‏ي ادبي و آينه واقع نماي رخدادهاي جامعه و تحت تأثير تحولات آن است. امروزه رمان نوع ادبي بويژه رايج دراكثركشورهاي جهان است.درايران سابقه داستان نويسي بسيارطولاني است وبرخي ازصاحبنظران براين باورندكه رمان ايراني محدودبه يك قرن پيش نيست وسابقه آن به قرنهاپيش بازمي گردد.البته دردوران معاصركه رمان درميان سايرانواع ادبي جايگاهي ويژه يافته وروزبه روزبررواج آن افزوده شده است نيز رمان درايران سابقه اي بيشترازسنگال دارد.رمان نويسي در هر دو كشور ايران و سنگال رمان با دگرگوني هاي اجتماعي و فرهنگي همراه بوده‏است . اين تحولات اجتماعي و سياسي در فرهنگ هر دو ملت، آشنايي نويسندگان هر دو كشور با جنبش‏هاي آزاديخواهي و عدالت طلبي در دنيا، ايجاد زمينه‏هاي مناسب براي تحصيل زنان، شكل گيري جريان‏ها و مكتب‏هاي ادبي نوين در جهان و توجه كانوني به حقوق زن، برقراري ارتباط با فرهنگ‏هاي ديگر بويژه فرهنگ و تمدن غربي، از مهم‏ترين عوامل تحول رمان در ادبيات هر دو كشور بوده‏است. دراين مقاله كوشش شده است بانگاهي به اوضاع ادبي، اجتماعي و سياسي در ايران از دوران مشروطه تا قبل از انقلاب اسلامي و پس از آن ،و درآفريقاي غربي سنگال در دوره استعماري و پسااستعماري ومقايسه وتطبيق آنهابايكديگر به بررسي اين موضوع پرداخته شودكه اين دگرگونيها چه تاثيري بر تحول رمان داشته اندو بازتاب آن درآثار رمان نويسندگان ايراني چه شباهتها و يا تفاوتهايي با يكديگردارند.