بررسي تصوير و هماهنگي آن با موقعيت داستان در خسرو شيرين نظامي و شيرين و خسرو اميرخسرو دهلوي

صورخيال يكي از شگردهاي سخن سرايي در ادبيات است.هرچه اثري داراي تصويرهاي بديع شگرف ولطيف تر باشد نشانگر قدرت خالق آن اثر در سخن سرايي مي باشد .نظامي يكي از استادان بي بديل تصويرآفريني است كه دراين نوشتاريكي از آثاراو بانام خسرو وشيرين با يكي از آثار اميرخسرودهلوي با نام شيرين وخسرو از لحاظ تصويرآفريني وهماهنگي تصاويربا موقعيت داستان مورد بررسي قرارگرفته است وبا استناد به اثرهر دو شاعر به اين نتيجه رسيدم كه نظامي به ميزان فراوان تري از تصويراستفاده كرده ودر جريان داستان دچار زياده روي وحتي گاه حشو در تصويرآفريني در بيان اتفاقات و پرداختن به جزئيات در صحنه‌ها و اتفاقات شده است اما امير خسرو كمتر از تصوير استفاده كرده است و به جزئيات نپرداخته است ودست به بيان داستان باصراحت ووضوح زده است وباتوجه به تفاوت بيان هر دوشاعر نوع استفاده هر كدام از صور خيال باعث تفاوت در جذابيت اثرآنها شده است. با توجه به نوع تشبيه، استعاره وصورخيال مورد استفاده هردو اين نتيجه به دست مي آيد كه هردو برونگرا هستند.