استفاده از منطق فازي براي كشف عناصر مشترك خوشه‌ها در شبكه‌هاي همكارهاي پژوهشي(مطالعه موردي: شبكه همكاري پژوهشگران برتر شيمي ايران)

در پژوهش حاضر سعي شده با به كارگيري منطق فازي و تعريف درجه عضويت براي عناصر خوشه ها به خوشه‌بندي همكاري هاي علمي پرداخته شود. هدف پژوهش حاضر، استفاده از عدم قطعيت فازي و نظام چند ارزشي آن جهت كشف عناصر مشترك ميان خوشه هاي همكاري هاي پژوهشي است. براي اين منظور در يك مطالعه موردي از همكاري هاي بين پژوهشگران برتر رشته شيمي استفاده شد و پس از خلق ماتريس همكاري اين پژوهشگران، بر اساس الگوريتم خوشه بندي فازي c ميانگين چندين بار خوشه بندي بر روي آنها صورت گرفت تا اينكه ماكزيمم فشردگي خوشه ها حاصل شد. و سپس با توجّه به درجه عضويت عناصر خوشه ها و نقشه هاي حاصله عناصر مشترك بين خوشه‌ها مشخّص گرديد. در انجام اين پژوهش از نرم افزارMATLAB استفاده شده است. در ترسيم شبكه و نقشه از نرم افزارهاي vos viewer، Netdraw و Pajek استفاده شده است. استفاده از خوشه بندي فازي مناسب ترين شيوه براي شناسايي و تحليل كامل همكاري علمي است. در اين پژوهش با مقايسه الگوريتم c-mean با الگوريتم k-mean كه يك الگوريتم انحصاري است مشخّص شد كه در تحليل انحصاري همكاري هاي علمي بخشي از همكاري‌ها ناديده در نظر گرفته مي شود ولي با استفاده از الگوريتم خوشه بندي فازي علاوه بر اينكه مي‌توان روابط بين اعضاي هر خوشه را تحليل كرد، مي‌توان روابط بين خوشه‌اي و برون خوشه‌اي عناصر خوشه را نيز تحليل كرد. در مطالعه موردي اين پژوهش اين موضوع روشن شد.