مقايسه رفتار لرزه اي سازه هاي فولادي جداسازي شده توسط جداسازهاي آونگ اصطكاكي تك قوسي و سه قوسي تحت تحريك زلزله

تجربه زلزله هاي گذشته نشان داده كه سازه ها در برابر زلزله آسيب پذيرند. يكي از روش‌هاي موثر كاهش نيروهاي وارد بر سازه در هنگام زلزله استفاده از ابزارهاي اتلاف انرژي، مخصوصا جداسازهاي لرزه‌اي است. در اين تحقيق ابتدا به عملكرد سازه‌ها در برابر زلزله پرداخته و سپس روش‌هاي مختلف مقاوم سازي در برابر ارتعاشات ناشي از زلزله بررسي شدند. هدف اصلي از جداسازي سازه، انتقال زمان تناوب اصلي سازه به بعد از زمان تناوب موثر زلزله است، كه اين امر موجب كاهش شتاب و در نتيجه تقليل نيروهاي وارده بر سازه مي‌شود. هدف ديگر جداسازي، تدارك روش اتلاف انرژي است. بررسي‌ها نشان دادند كه جداسازي روش موثري براي كاهش پاسخ لرزه‌اي سازه‌هاي تحت تحريك زلزله است. در اين تحقيق از جداسازهاي لرزه اي آونگ اصطكاكي تك قوسي و سه قوسي استفاده گرديد و تاثير عمل جداسازي بر پاسخ لرزه‌اي سازه ها بررسي شد. هدف اصلي اين تحقيق مقايسه رفتار لرزه‌اي جداساز هاي مذكور در كاهش پاسخ سازه هاي فولادي تحت تحريك زلزله مي‌باشد. به همين منظور، پنج سازه فولادي 2، 3، 4، 7، 10 و12طبقه كه با استفاده از ويرايش چهارم آيين نامه 2800 ايران طراحي شدند را در نظر گرفته و با نرم افزار اجزاي محدود SAP2000 به تحليل و بررسي پاسخ آن ها در سه حالت گيردار و جداسازي شده با استفاده از جداساز هاي نامبرده اقدام گرديد. نتايج نشان داد كه استفاده از هر دو جداساز آونگ اصطكاكي تك قوسي و سه قوسي، ابزاري موثر در كاهش برش پايه و جابجايي نسبي طبقات مي باشند. مقايسه عملكرد اين دو جداساز در كاهش پاسخ برش پايه حاكي از آن است كه جداساز سه قوسي به ميزان %7 عملكرد بهتري نسبت به نوع تك قوسي دارد. هم چنين، استفاده از جداساز سه قوسي اگرچه باعث افزايش جابجايي بام و جداساز نسبت به حالت تك قوسي شده است، اما اين افزايش جابجايي باعث كاهش پاسخ برش پايه گرديد.