آسيب شناسي تربيت اخلاقي در نظام تعليم وتربيت اسلامي

تحقيق حاضر به بررسي آسيب شناسي تربيت اخلاقي در نظام تعليم وتربيت اسلامي پرداخته است. اين تحقيق توصيفي از نوع پيمايشي بوده است. جامعه آماري اين تحقيق را معلمان دوره متوسطه شهرستان بابل تشكيل مي دهند. براي انتخاب نمونه دربخش كمي تحقيق، از نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي و براي نمونه گيري در بخش كيفي، از نمونه گيري هدفمند از نوع موارد عادي بهره گرفته شد. جهت جمع آوري اطلاعات از ابزارهاي پرسشنامه و مصاحبه نيمه ساختار يافته استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه در سه بعد اصلي تربيت اخلاقي بعد شناختي بالاترين ميانگين و بعد عاطفي- احساسي كمترين ميانگين را به خود اختصاص داده است، به طور كلي نگرش معلمان در زمينه تربيت اخلاقي در نظام آموزشي مثبت است. همچنين مؤلفه هاي پرورش عقلانيت و پرورش دگر خواهي سطح معني داري آن كمتر از 05/0 بوده است، بدين معني كه نظام آموزشي از ديدگاه معلمان در پرورش عقلانيت و پرورش دگرخواهي عملكرد ضعيفي دارد.