نقد كهن الگويي حكايت «بوزينه و باخه» از كليله و دمنه

بشر علاوه بر ناخودآگاه فردي كه شامل خاطره ها، آرزوها، اتفاقات و تجارب شخصي هستند كه سركوب و فراموش شده اند؛ داراي يك ناخودآگاه جمعي نيز مي باشد كه همان كهن الگوها هستند كه به صورت ازلي و مشترك در ناخودآگاه نوع بشر موجود است. همانطور كه وقايع ذخيره شده در ناخودآگاه فردي به صورت عقده بروز مي كنند، كهن الگوها نيز كه تعيين كننده ي امور فطري و دسته جمعي نوع بشر هستند؛ اسطوره ها، اديان و فلسفه هاي گوناگوني را براي ملت ها رقم مي زنند. هنر و ادبيات بستر مناسبي براي ظهور كهن الگوها هستند. از جمله كهن الگوهايي كه يونگ از آنها نام مي برد، كهن الگوي پير فرزانه و قهرمان، آنيما و آنيموس، كهن الگوي گذر از آب و كهن الگوي خود و فرايند فرديت هستند كه در اين پژوهش بررسي و تحليل شده است. در اين حكايت كهن الگوي قهرمان، بوزينه است و كهن الگوي پير فرزانه، عقل و خرد بوزينه مي باشد.كهن الگوي آنيما و آنيموس نيز در صورت باخه و جفتش ظهور كرده است. كهن الگوي گذر از آب نيز در شكل عبور بوزينه ازآب تجلّي يافته است. كهن الگوي خود و فرايند فرديت نيز در جهت يكپارچه سازي شخصيت بوزينه و اتحاد بخشيدن بين ابعاد وجودي او بروز مي كند تا فرايند فرديت را رقم بزند.