فرهنگ و معنويت ايراني اسلامي در مرزبان نامه

يك نگاه آگاهانه به ادبيات فارسي به ما مي گويد، ادبيات ايران با وجود شاعران و نويسندگان متعهد به عنوان پرچمدار تمدن و فرهنگ ايران در عرصه ي جهاني درخشيده است؛ در انديشه ي تمامي اديبان برجسته، نوعي تعهد و رسالت جهاني ديده مي شود بدان گونه كه نكته ي اصلي آثار خود را براي بيان معنويتي گذاشته اند كه در جهان كم پيدا شده و ادب فارسي با وجود اين اديبان در عرصه ي جهاني منادي صلح و آرامش و اخلاق انساني است. در اين مقاله با هدف تأكيد بر فرهنگ و معنويت ايراني در ادبيات، كتاب «مرزبان نامه» با رويكرد فرهنگي بررسي شده است؛ مرزبان نامه از آثار ارزنده و ماندگار ادبيات فارسي است. اصل آن به داستان هاي قبل از اسلام مي رسد كه بعد از اسلام در قرن چهارم «مرزبان بن رستم» آن را با گويش طبري(مازندراني) به نگارش درآورده و بعد از او در قرن هفتم «سعدالدين وراويني» آن را با نثر فني و آميخته به صنايع ادبي نوشته است. در داستان هاي كتاب اگر دقت كافي داشته باشيم، دانسته مي شود كه هدف اصلي نگارنده سوق دادن مخاطب به اخلاقي انساني و معنويت است چنانچه نمونه هاي بسياري را مي توان از اين كتاب ارزنده استخراج كرد كه در اين مقاله به بخشي از آن پرداخته شده است.