بررسي ميزان شيوع، ريسك فاكتورها و هزينه هاي مالي آسيب هاي ورزشي در سوپر ليگ كاراته ايران

مقدمه: آسيب ديدگي، همواره يكي از دغدغه هاي مربيان و ورزشكاران بوده است(1). ورزش كاراته به عنوان يكي از سبك هاي شناخته شده هنر هاي رزمي كه بيشترين تعداد ورزشكار را در بين ورزش هاي رزمي به خود اختصاص داده است، و همواره با آسيب هاي ورزشي متعددي به ويژه در سطح حرفه اي همراه بوده است (2،3). لذا هدف از اين پژوهش بررسي ميزان شيوع ، ريسك فاكتورها و هزينه هاي مالي بروز آسيب هاي ورزشي در سوپر ليگ كاراته ايران مي باشد. روششناسي: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي و توصيفي بوده كه در يك برش زماني مشخص از فصل مسابقات به جمع آوري آسيب هاي كاراته كا ها پرداخته است. جامعه آماري تحقيق را 110 ورزشكار مرد از 10 تيم شركت كننده در سوپر ليگ كاراته كشور (سال 89-1388) تشكيل مي دهند. تعداد 86 كاراته كا با ميانگين سني 9/3±7/23 و سابقه بازي حرفه اي 2/4±0/7 به صورت تصادفي هدفمند و داوطلبانه مورد ارزيابي قرار گرفتند. جمع آوري اطلاعات در زمينه ميزان آسيب هاي رخ داده در بين ورزشكاران و علل و عوامل داخلي و خارجي تأثيرگذار بر بروز آسيب ها، با همكاري بازيكنان، مربيان، پزشكان تيم ها و با استفاده از پرسشنامه اصلاح شده ريسك فاكتورهاي داخلي و خارجي هاوكينز و فولر (79/0=r) و پرسشنامه محقق ساخته ثبت آسيب انجام پذيرفت. داده ها با استفاده از آمار توصيفي، آزمون هاي همبستگي و يومن ويتني، به وسيله نرم افزار SPSS نسخه 16، در سطح معني داري 05/0≥P مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: بر اساس نتايج به دست آمده آسيب هاي سر، صورت و گردن 9/50 % ، آسيب هاي اندام فوقاني 9/25 % و آسيب هاي اندام تحتاني 2/23 % كل آسيب ها را تشكيل مي دادند. بيشترين ميزان شيوع آسيب در قسمت سر، صورت و گردن، مربوط به پارگي لب (7/23 %)، در اندام فوقاني مربوط به در رفتگي مچ دست و انگشتان (1/22 %) و در اندام تحتاني مربوط به كشيدگي ران (1/22 %) مي باشد. ضربات وارد شده با دست و پا از مهم ترين عوامل احتمال آسيب ديدگي و چرخيدن و برخورد با حريف از مهم ترين علل شدت آسيب ديدگي برآورد شدند. بيشترين ميزان آسيب ها در زمان تمرين رخ داده بود (5/46 %). در مقايسه آسيب هاي رخ داده در دو قسمت سر، صورت، گردن و اندام فوقاني، ميانگين هزينه هاي مالي ناشي از آسيب ها در كوميته به طور معني داري بيشتر از كاتا بود (032/0=P و 045/0=P)؛ در حاليكه اين هزينه ناشي از آسيب ها در اندام تحتاني در كاتا به طور معني داري بيشتر از كوميته گزارش شد (001/0=P). همچنين بين بروز آسيب و استراتژي پيشگيري از آسيب، ارتباط مثبت و معني دار (001/0=P) و بين بروز آسيب و اگاهي از عوامل آسيب زا ارتباط منفي و معني دار (001/0=P) مشاهده شد. بحث و نتيجهگيري: نتيجه تحقيق حاضر نشان داد ورزشكاراني كه سابقه آسيب ديدگي قبلي دارند، بيش از سايرين در معرض آسيب ديدگي مجدد قرار دارند. داده ها و نتايج حاصل مي تواند به عنوان منبع و بستر مناسبي براي برنامه ريزي مديران و مربيان تيم هاي كاراته كشور در جهت كاهش ميزان شيوع آسيب و هزينه هاي مالي ناشي از آن مورد استفاده قرار گيرد، زيرا بسياري از عواملي كه منجر به آسيب بازيكنان مي شوند با مديريت صحيح قابل شناسايي، پيشگيري و حذف مي باشند.