مطالعه رابطه بين ميزان شيوع آسيب‌هاي ورزشي و مزاج ورزشكاران از ديدگاه طب سنتي ايراني در ورزش‌هاي سنگين و سبك

مقدمه: برخي از آسيب‌ها به ماهيت رشته ورزشي و عوامل محيطي و بعضي از آنها ريشه در وجود ورزشكار دارند. در اين ميان طبيعت يا مزاج ورزشكار به عنوان يك عامل احتمالي در آسيب تاكنون مورد توجه قرار نگرفته است. مزاج در طب سنتي ايران مفهوم كليدي در تعريف سلامتي و بيماري انسان دارد. از اينرو، هدف از پژوهش حاضر مطالعه رابطه بين ميزان شيوع آسيب‌هاي ورزشي و مزاج ورزشكاران از ديدگاه طب سنتي ايراني در ورزش‌هاي سنگين و سبك است. روش كار:تعداد 240ورزشكار مرد با دامنه ي سني9/6±27/4 و سابقه فعاليت بدني 3/7±6/8در رشته‌هاي ورزشي سبك(130 نفر) و سنگين(110 نفر) به صورت تصادفي انتخاب شدند. براي تشخيص مزاج از پرسشنامه تعيين گرمي و سردي مزاج و براي ارزيابي ميزان شيوع و شدت آسيب‌هاي ورزشي از فرم گزارش آسيب ورزشكاران استفاده شد. جهت بررسي ارتباط بين متغيرهاي كيفي از آزمون خي دو و فيشر و متغيرهاي كمي از آزمون كروسكال واليس استفاده شد. سطح معني داري05/0 ≥pدر نظر گرفته شد. نتايج: نتايج پزوهش نشان داد 63/8درصد ورزشكاران داراي مزاج گرم و تر و 1/7درصد ورزشكاران شركت كننده در تحقيق داراي مزاج سرد و تر بودند. آسيب‌هاي (عضلاني، مفصلي، اسكلتي، پوستي) در ورزش‌هاي سنگين بيشتر از ورزش‌هاي سبك و افراد داراي مزاج گرم و تر بيشترين مقدار آسيب‌ها و افراد داراي سرد و تر كمترين ميزان آسيب‌ها را داشتند. همچنين نتايج تحقيق نشان داد هيچگونه ارتباط معناداري بين ميزان شيوع آسيب‌هاي ورزشي و مزاج ورزشكاران وجود ندارد(0/05≤p) نتيجه گيري: با توجه به خصوصيات و ويژگي‌هاي مزاجي افراد، افراد گرم مزاج تمايل بيشتري براي شركت در فعاليت‌هاي ورزشي و بالطبع عواقب و آسيب‌هاي بيشتري نسبت به گروه ديگر دارند و افراد سرد مزاج هم با توجه به ويژگي‌هاي مزاجي شان مانند: سست و بي اراده و بي قيد بودن تمايل كمتري براي شركت در فعاليت‌هاي ورزشي و بالطبع آسيب‌هاي ورزشي كمتر هستند.