ارتباط بين سلامت اجتماعي و سطح مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان دانشكده‌هاي تربيت بدني دولتي (دانشگاه علامه طباطبايي)

رشد و توسعه مهارت هاي ارتباطي در كنار سلامت اجتماعي بي شك در تعاملات و ميزان پيشرفت به ويژه در قشر دانشجو تاثيرگذار مي باشد. از اين رو پژوهش حاضر باهدف بررسي ارتباط بين سلامت اجتماعي با سطح مهارت هاي ارتباطي دانشجويان دانشكده تربيت بدني دانشگاه علامه طباطبائي تدوين گرديده است. روش تحقيق با توجه به ماهيت آن از نوع همبستگي مي باشد كه به صورت ميداني انجام شده است. جامعه آماري اين تحقيق را كليه دانشجويان دانشكده تربيت بدني دانشگاه علامه تربيت بدني كه در نيمسال تحصيلي دوم 1395-1394 مشغول به تحصيل مي باشد شامل مي شود؛ كه تعداد آنها براساس آمار و اطلاعات برگرفته از دانشگاه در ترم جاري 300 نفر مي باشد. بر اساس اهداف پژوهش، محقق براي انتخاب نمونه ها، از روز كل شمار نمود در اين پژوهش از آزمون هاي كلموگروف اسميرنف جهت طبيعي بودن توزيع داده ها آزمون t تك نمونه اي و آزمون دوجمله¬اي، آزمون اسپيرمن و آزمون رگرسيون چندگانه در نرم افزار Spss نسخه 20 و تحليل عاملي تاييدي با استفاده از نرم افزار Lisrel نسخه 8.8 استفاده به عمل آمد. همچنين آزمون هاي فوق در سطح معناداري p 0/05 صورت پذيرفت. بر اساس نتايج به دست آمده اكثر دانشجويان دانشكده تربيت بدني دانشگاه علامه طباطبائي مولفه هاي مهارت هاي ارتباطي و سلامت اجتماعي را در خود مناسب ارزيابي مي كنند، نتايج نشام دهنده ارتباط ساده و چندگانه بين مهارت هاي ارتباطي و سلامت اجتماعي و مولفه هاي آن مي باشد. بر اساس نتايج تحقيق لزوم بازنگري در سياست هاي احتمالي دانشگاه در خصوص برگزاري كلاس هاي فوق برنامه به ويژه در بخش ايجاد نشاط در كلاس ها و تقويت تعاملات اجتماعي محتمل به نظر مي رسد. همچنين براساس يافته¬هاي اين پژوهش ايجاد انگيزه هاي دروني و بيروني توسط اساتيد امري تأثيرگذار و مهم در ارتقاء مهارت هاي ارتباطي در بعد كلامي دانشجويان مي¬تواند باشد.