بررسي مقايسهاي شاخصهاي كمي و كيفي توسعه مسكن روستايي (مورد مقايسه: روستاهاي استان مازندران با روستاهاي كل كشور)

شاخصهاي مسكن مهمترين و كليديترين ابزار در برنامه ريزي توسعه مسكن محسوب ميشوند. با بررسي شاخصهاي مسكن ميتوان پارامتر هاي موثر در امر توسعه كميت و كيفيت مسكن را شناسايي و هرگونه سياستگذاري، برنامه ريزي و تصميمگيري در مورد مسكن را تسهيل نمود. هدف از مقاله حاضر شناخت وضعيت موجود شاخصهاي كمي و كيفي توسعه مسكن روستايي در استان مازندران و مقايسه آنها با شاخص هاي كمي و كيفي توسعه مسكن روستايي كل كشور است. به لحاظ روش شناسي، در اين مقاله از تحليل داده هاي موجود (تحليل ثانوي) استفاده شده است. نتايج اين بررسي نشان ميدهد وضعيت شاخصهاي كيفي توسعه مسكن روستايي در استان مازندران از شرايط نامساعدتري نسبت به وضعيت شاخصهاي كمي توسعه مسكن برخوردار است. در مقابل، در مورد شاخصهاي تسهيلات خانوار در واحد مسكوني و نحوه تصرف محل سكونت، روستاهاي استان مازندران از وضعيت مطلوب تري نسبت به روستاهاي كل كشور برخوردارند.