نگاهي به ساختار و تزئينات در معماري ايراني اسلامي

نگاهي اجمالي بر تعاريف حاضر درباره ي طراحي معماري ثابت مي كند كه دانشمندان تعاريف گوناگوني را ذكر كرده اند. برطبق اسناد تاريخي نظير كتاب ها، سفرنامه ها ،تصاوير و سنگ نوشته ها ،طراحي معماري به دو گروه تقسيم مي شود: اولا،طراحي هاي معماري به عنوان زمينه اي هنري معرفي شده بودند و طراح به عنوان يك هنرمند محسوب مي شد.ظاهرا،ساختمان هايي كه شامل گروه اول هستند، تزيينات يا اشكال بي نظيري را دارا مي باشند.علاوه بر اين ،اين بناها به ويژه براي استفاده نوع بشر ساخته نمي شوند و به عنوان بناهاي يادبود، آرامگاه ها و مقبره مد نظر هستند.در نتيجه ارتباط افراد با اين مكان ها به صورت غيرمستقيم مي باشد.از طرفي،گروه دوم متشكل از ساختمان هايي هستند كه به عنوان خانه، مسجد،مدرسه،كاروانسرا و بازار از آنها استفاده مي شوند.بديهي است كه سازندگان و معماران، توپوگرافي و ساختار را به دقت رعايت مي كنند و اولويت به فن و تكنيك داده شده تا اينكه به زيبايي.هدف از اين مقاله جمع آوري تعاريف مختلف و مناظره بر سر اينكه كدام يك از موضوعات در معماري اسلامي پيشين ايران برتر بوده است ، مي باشد.