بررسي تأثير طراحي محيط بر هويت و الگوي رفتاري در فضاي شهري

شهرهاى امروزى ايران كه دستخوش تحولات تاريخى، فرهنگى، اجتماعى و رويدادهاى بسيار طى تاريخ بوده است و واجد بستر لازم براى برقرارى تعاملات اجتماعى نمى باشد و در راستاى آن شكل گيرى قرارگاه هاى رفتارى آن نيز مهيا نمى باشد. مقاله حاضر در صدد شناسايى و تشخيص هويت گذشته شهرها و الگوي رفتاري در فضاي شهري است تا با مداخلات طراحانه بتوان به احياى هويت پيشين آن ها دست يافت و با ارائه سنتزى از مولفه ها اين مهم نائل آيد. لذا فعاليت ها و رفتارهاى انسانى و ارتباط متقابل محيط و رفتار شناسايى گرديد تا نوعى هويت مطلوب در شهرها از طريق بسترسازى الگوهاى رفتارى مشخص تبيين گردد. بنابراين به منظور پويايي بيشتر اين فضاها و براي برآورده ساختن نيازهاي مردم، بايد به رفتارهاي شكل دهنده اين فضاها توجه كرد و آنها را مورد بررسي قرار داد. لذا لزوم توجه به برنامه اصولي و مبتني بر رفتار استفادهكنندگان در اينگونه فضاها، ضروري مي نمايد. روش پژوهش مقاله حاضر بر اساس اسناد و مطالعات كتابخانه اي است. نتايج نشان داد مؤلفه هاى هويت و الگوي رفتاري در فضاي شهري در مقياس كلان مى توانند مطالعات راهبردى،سياستگذارى احداث شهر، مكان يابى و نهايتاً انتخاب فرم شهر را تحت تاثير قرار دهند. طراحان شهرى با مداخلات طراحانه در يك فضاى شهرى در صدد پاسخگويى به نيازهاى افراد در فضاهاى شهرى بر مى آيند تا در افراد حس تعلق به مكان ايجاد شده و به حضور بيشتر در فضا و برقرارى تعاملات اجتماعى تشويق شوند و بالطبع اين رويدادها، شكل گيرى قرارگاه هاى رفتارى را در پى خواهد داشت.