محاسبه ريسك مرحله ي ساخت و ساز سد گورك (پارسيان) با استفاده از مدل ويليام فاين

صنعت سدسازي با شيوه هاي مدرن به ويژه سدهاي با مقياس بزرگ در حدود سه دهه قبل در ايران آغاز گرديده است. مطالعه و طراحي سدهاي مخزني بزرگ از حدود سالهاي 1327 شروع و احداث اين سدها از اواخر دهه 1330 صورت عملي به خود گرفت. در حال حاضر، در برنامه تأمين آب كشور 70 سد مهم در دست اجرا قرار دارد كه نمايانگر توان بالاي مهندسي سد در كشور ايران است. با اين تحول شگرف هم اكنون صنعت سدسازي كشور به مرحله خودكفايي رسيده و كليه مراحل مطالعه، طراحي، نظارت، ساخت، مديريت و بهره برداري از سدهاي مخزني به دست تواناي مهندسين كشور صورت مي گيرد. اما مراحل اجراي اين سدها اثرات وسيع زيست محيطي، اجتماعي، اقتصادي و غيره دارد. بنابراين يكي از اركان مديريتي اين گونه پروژه ها مديريت ريسك به منظور بالابردن ضريب ايمني و كاهش حوادث و آسيب هاي زيست محيطي مي باشد. اولين و مهم ترين مرحله در مديريت ريسك، شناسايي جنبه ها و خطراتيست كه مشاغل فعال در سد سازي با آن مواجهه هستند، كه در اين پژوهش با استفاده از روش ويليام فاين ميزان ريسك افراد شاغل در پروژه فوق محاسبه گرديد كه به ترتيب ريسك زياد مشاغل براي آرماتوربند%55، براي نصاب داربست%50، براي بتن ريز %50، براي مسئولان HSE %45، براي كارگرآرماتوربند %45، براي كارگر بتن ريز %39، براي راننده تجهيزات سنگين %38، براي مهندس ناظر %30 و براي مسئول كارگاه %25 مي باشد. در پايان راهكارها و پيشنهادات جهت مديريت ريسك و افزايش ايمني جهت كاهش حوادث ارائه شده است .