بررسي تاثير ورزش صبحگاهي منتخب بر برخي از عوامل آمادگي جسماني زنان ميانسال منطقه 5 شهر تهران

هدف ازتحقيق حاضر بررسي و مقايسه برخي از عوامل آمادگي جسماني مرتبط با تندرستي پس از يك دوره تمريني ورزش صبحگاهي عمومي مي باشد.تعداد 25 نفر از زنان30-50 ساله شركت كننده در ورزش صبحگاهي در مكانهاي اصلي منطقه 5 شهرداري شهر تهران بهصورت تصادفي انتخاب شدند كه گروه تجربي را تشكيل ميدادندو 15 نفر از زناني كه در هيچ نوع فعاليت ورزشي شركتنمي كردند،گروه كنترل را تشكيل مي دادند. پيش و پس از برنامه تمريني قد و وزن آزمودنيها،ضربان قلب استراحت ، فشار خون سيستولي و دياستول ،آزمون يك مايل پياده روي راكپورت (براي تعيين استقامت قلبي تنفسي)، شناي تسهيل شده و درازنشست (براي تعيين استقامت عضلات كمربند شانه و عضلات شكم)، تنسيومتر (براي اندازه گيري قدرت تنه، پاي چپ و پاي راست) و آزمون خمش به جلو (جهت تعيين انعطاف‌پذيري) اندازه گيري شد . در ابتداي كار براي همگون سازي نمونه ها و ارزيابي فعاليت بدني از پرسشنامه فعاليت بدني بك[1]استفاده شدازتجزيه وتحليل آماري يافته ها اين نتايج به دست آمد، ميزان فشار خون و ضربان قلب استراحت و تركيب بدن ( درصد چربي و شاخص توده بدني) پس از پايان برنامه تمريني در گروه تجربي كاهش معناداري يافته بود(P 0.05). اما در گروه كنترل در ميزان تغييرات پيش آزمون و پس ازمون تغييري مشاهده نشد(P 0.05) همچنين باعث افزايش ميزان ظرفيت هوازي واستقامت شكم، ميزان انعطاف پذيري در گروه تجربي گرديد(P 0.05).ولي در قدرت عضلات افزايشي بوجود نيامد( P 0/05).فعاليتهاي ورزش صبحگاهي باعث تغييراتي در عوامل آمادگي جسماني گرديده است كه شامل افزايش ظرفيت هوازي (VO2MAX)، استقامت عضلات شكم،بهبود انعطاف پذيري و بهبود تركيب بدن (كاهش درصد چربي و شاخص توده بدني)به دليل اينكه تمرينات قدرتي كمتر در برنامه تمريني گروه تجربي رعايت شده افزايشي در قدرت عضلات بوجود نيامده است. بيشترين تغييرات در ظرفيت هوازي بوده است.به نظر ميرسد افزايش آن به دليل نوع برنامه ورزشي اجرا شده (بيشتر مبتني بر تمرينات هوازي كم شدت) مي باشد. بنابراين پيشنهاد مي شود از اين پروتكل براي بهبود فاكتورهاي مرتبط با تندرستي و بهداشت استفاده كرد. همچنين بر روي مردان و زنان در دامنه سني مختلف و پروتكل تمريني متفاوت نيز اجرا گردد.