اشتراكات معماري و موسيقي، ابزاري مناسب براي خلق آثار معماري و موسيقي از يكديگر

معماري و موسيقي دو عرصه ي هنرياند كه توسط انسان خلق و درك ميشوند. موسيقي بيشتر در بعد زمان معنادار ميشود و معماري در بعد مكان. گرچه مواد و مصالح خام اين دو هنر از يكديگر متفاوتند اما در فضاي ذهني مشابه و توسط ابزار فكري خاص و مشابهي سازماندهي ميشوند. اين ابزار در حقيقت همان اصول و قواعدي هستند كه هنرمند هنگام خلق اثر خود از آنها بهره ميبرد.هدف از اين پژوهش، فهم چگونگي شكل گيري اثر معماري يا موسيقيايي و فصل مشترك آنهاست تا پس از شناخت اين فصل مشترك كه همان فضاست، ابزارها، اصول و مفاهيمي بتوان استخراج كرد كه براي آفرينش اثر هنري، خواه يك بناي معماري باشد خواه يك قطعه ي موسيقي، در عرصه تبديل اين هنرها به يكديگر براي رسيدن به درك و احساس مشابه استفاده شود.اين پژوهش بر مبناي مطالعات كتابخانه اي و به روش توصيفي-تحليلي انجام شده است.در اين راستا، ابتدا به فرهنگ به عنوان عامل زيربنايي در خلق اثر و سپس به فرآيند ذهني اي كه در مراحل آفرينش اثر هنري در ذهن هنرمند صورت ميپذيرد پرداخته ميشود.آنگاه فضا به عنوان عامل پيوند معماري و موسيقي و نيز فصل مشتركي كه اصول و مفاهيم از آن نشأت ميگيرد بررسي ميشود. سپس اين اصول و مفاهيم كه همان ابزارهاي سازماندهي اثر هنري در عرصه تبديل اين هنرها به يكديگرهستند معرفي ميگردند. در نهايت نمونه هايي كاربردي از بكارگيري اين ابزارها به عنوان شاهدي بر اين مدعا ارائه ميگردد كه مي توان با استفاده از اين ابزارهاي مشترك، بناي معمارانهاي خلق كرد كه حسي مشابه با موسيقي متناظرش در انسان ايجادكند؛ همچنين يك قطعه ي موسيقيايي آفريد كه احساسي مشابه با بناي معماري متناظرش را برانگيزاند. بدين ترتيب ميتوان گفت كه گرچه معماري و موسيقي در دو عرصه متفاوت هنري قرار دارند و بعد خاصي از احساس و ادراك انساني را مورد توجه و تأكيد قرار ميدهند اما قواعد و اصول خاصي بر آنها حاكم است كه در هر دو وجود دارند و ميتوانند به عنوان ابزارهايي در دست هنرمند حين آفرينش اثر هنري براي بيان و انتقال احساس و درك مشابه به كار روند.