بررسي رابطه مطلوبيت اجتماعي و هيجان خواهي با نگرش به رفتارهاي بزهكارانه در نوجوانان شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه مطلوبيت اجتماعي و هيجان خواهي با نگرش به رفتارهاي بزهكارانه در نوجوانان شهر تهران بود. تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. جامعه پژوهش حاضر را كليه دانش آموزان مقطع دبيرستان شهر تهران در سال تحصيلي 1394-95 تشكيل دادند از ميان آنها نمونه اي به حجم 380 نفر به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. جهت گرداوري اطلاعات از مقياس هيجان خواهي زاكرمن (1971)، مقياس مطلوبيت يا پذيرش اجتماعي مارلو و كراون (1964) و مقياس نگرش به بزهكاري فضلي (1388) استفاده گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج نشان داد، بين مطلوبيت اجتماعي و نگرش منفي به رفتارهاي بزهكارانه رابطه مثبت و معناداري وجود دارد (44/0r=، 01/0P )؛ در حالي كه بين مطلوبيت اجتماعي و نگرش مثبت به رفتارهاي بزهكارانه رابطه منفي و معناداري وجود دارد (24/0- r=، 01/0P ). همچنين نتايج نشان مي¬دهد بين هيجان خواهي و نگرش منفي به رفتارهاي بزهكارانه رابطه منفي و معناداري وجود دارد(45/0- r=، 01/0 P )؛ در حالي كه بين هيجان خواهي و نگرش مثبت به رفتارهاي بزهكارانه رابطه مثبت و معناداري وجود دارد(29/0- r=، 01/0P ).