ارتباط ادراك تعامل اجتماعي، پايبندي ديني و پذيرش اجتماعي با طلاق عاطفي زوجين

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط ادراك تعامل اجتماعي، پايبندي ديني و پذيرش اجتماعي با طلاق عاطفي زوجين صورت پذيرفت. روش: روش اجراي اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه زوجين شهر اردبيل در سال 1395 بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس 106 نفر (53 زن و شوهر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع آوري داده¬ها، از مقياس هاي ادراك تعامل اجتماعي، پايبندي ديني، پذيرش اجتماعي و طلاق عاطفي استفاده شد. داده‌ هاي پژوهش با روش¬هاي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد بين ادراك تعامل اجتماعي، پايبندي هاي ديني و پذيرش اجتماعي با طلاق عاطفي زوجين ارتباط منفي معناداري وجود دارد. با توجه به ضرايب بتا ادراك تعامل اجتماعي 35/0-، پايبندي ديني (پايبندي مذهبي 25/0- و توسل به خدا 23/0-) و پذيرش اجتماعي 17/0- به شكل معناداري طلاق عاطفي زوجين را تبيين مي كنند (05/0 p). نتيجه گيري: مي توان بيان نمود كه ادراك تعامل اجتماعي، پايبندي ديني و پذيرش اجتماعي در زمره متغيرهاي مرتبط با طلاق عاطفي زوجين بودند و توانايي پيش بيني آن را دارند.