شماره ركورد كنفرانس :
3912
عنوان مقاله :
سازشناسي وكاركرد هاي انواع سازها در مثنوي و غزليات مولوي
پديدآورندگان :
ثابت زاده منصوره ma-sabetzadeh@yahoo.com استادياردانشگاه آزاد اسلامي تهران جنوب
كليدواژه :
مولوي , عرفان , موسيقي , ساز
عنوان كنفرانس :
سومين همايش ملي متن پژوهي ادبي
چكيده فارسي :
موسيقي شناسي درادبيات فارسي يكي ازمطالعات بينارشته ايست كه به بررسي تاثيرات موسيقايي وادبي بريكديگرمي پردازد تا امكانات وظرفيت هاي دوحوزه فرهنگي براي گسترش وغناي يكديگررا شناسايي كند . مثنوي وغزليات مولوي به منزله دايره المعارفي ازاصطلاحات موسيقي وكاربردهاي متنوع لغات و اصطلاحات عام وخاص موسيقي، حكايات موسيقايي وسازشناسي، يكي ازمهمترين منابع موسيقي شناسي درشعرفارسي و تعامل اين دوحوزه بشمارمي رود . بررسي كاربردهاي انواع سازها دراشعارمولوي ، بيانگرآنست كه آنها علاوه برجايگاه ،اشكال ، صورومعاني مرسوم ومتداول دراشعارشاعران متقدم، صوروقابليت هاي جديدي براي بيان مباني ومفاهيم عرفاني يافته اند. بسامد وميزان انواع سازها شامل؛ سازهاي بادي ( ني) ، كوبه اي (دف وزنگ ) و رشته اي (رباب ) ومتعلقات آنها ( مضراب) درمثنوي كمتر ودرغزليات بيشتراست ودربيان مفاهيم و تعاليم عرفاني تفاوت هايي با يكديگردارند. شاعرقابليت هاي نمادين وتمثيلي سازها ومشخصه هاي اصطلاحي موسيقايي آنها را بخوبي مي شناسد وازآنجايي كه خود رباب نوازنيزبوده ، ظرفيت هاي معناپردازي انواع سازها را براي بيان موثرتر انديشه عرفاني خود با استادي ومهارت يك شاعر- موسيقي دان بكارمي گيرد.