سبك ‎شناسي لايه‎اي در مجلس اول مجالس سبعة مولانا

در ميان روش‎هاي گوناگون سبك‎شناسي، سبك‎شناسي لايه‎اي كه بر پاية علم زبان‌شناختي است و شيوه‎اي نو در بررسي سبكي محسوب مي‌شود، مباني سبك ساز را در چهارلايه وا مي‎كاود. اين مقاله با تاكيد بر مطالعات كتابخانه‎اي و استناد به روش استقرائي مبتني بر توصيف و تحليل به تبيين مؤلفه‎هاي سبكي در مجلس اولِكتاب مجالس سبعة مولانا در لايه‎هاي مختلف آوايي، واژگاني، بلاغي، نحوي پرداخته تا بتواند از اين مسير به سبك مؤلف پي ببرد. با توجه به اين تعريف، پرسش اصلي پژوهشِ حاضر اين است كه چگونه مي‎توان ويژگي‎هاي سبكي متني را در ارتباط با بافت بيروني آن بررسي نمود؟ و نيز چگونه مي‎توان به نقش يا كاركرد ويژگي‎هاي آن نيز پرداخت؟ در اين پژوهش، براي پاسخ به پرسش‎هاي مطرح شده با اين فرض كه با طرح روش مبتني بر تحليل گفتگو مي‎توان ويژگي‎هاي سبكي مجلس اول را در ارتباط با بافت بيروني آن بررسي نمود و به نقش يا كاركرد ويژگي‎هاي سبكي نيز پرداخت، بنابراين با توجه به كتاب سبك شناسي نظريه‎ها و رويكردهاي محمود فتوحي بررسي سبك شناسانه انجام شده است. از اين بررسي‎ها نتايج ذيل به دست داده مي‎شود: لاية آوايي برپاية عناصر آوايي همچون سجع و جناس بنا شده در لاية واژگاني، واژگان تصوف، واژگان نشان‎دار بيشتر از بي نشان نمود يافته و در لاية نحوي بسامد بالاي وجه اخباري و بكارگيري فعل معلوم بيش از فعل مجهول، صفتِ سبك را فعال و انعكاسي ساخته و در لاية بلاغي، بسامد بالاي اضافه‎هاي تشبيهي در قياس با ديگر عناصر بلاغي به خوبي مشهود است.