معماري پايدار در سكونتگا هاي سرد وكوهستاني

يكي ازدلايل اصلي ايجاد تفاوت هاي منطقه اي در معمار ايراني پاسخگويي به اقليم است.اگر نگاهي به ساختمانهاي اقليم سرد بياندازيم خواهيم ديد كه هركدام با ديگري تفاوت بسيار دارد و اين باعث تنوع در معماري ما شده است .معماري سنتي ايران راه حلها و شيوه هاي منطقي و مناسب جهت فراهم نمودن شرايط آسايش انسان ابداع و ارائه نموده است.متأسفانه امروزه بدليل تقليد كوركورانه از معماري رنگارنگ غربي بدون در نظر گرفتن شرايط اقليمي منطقه ساختمانهايي را بنا مي كنيم كه بسيار پر مصرف مي باشند و به زور تجهيزات مكانيكي شرايط آسايش را فراهم مي كنند.مي توان از طريق طراحي كالبد ساختمان متناسب با اقليم، گرمايش و سرمايش ساختمان را با استفاده محدود از تجهيزات مكانيكي كنترل كرد.البته بازگشت به شيوه هاي ساختماني گذشته ميسر نيست و مسلماً نحوه زندگي گذشتگان جوابگوي شرايط زندگي امروز ما نخواهد بود.صميماتي كه در طراحي براساس تنظيم شرايط محيطي گرفته مي شود بيشترين تأثير را بر فرم و زيبايي شناسي معماري دارد.تنها از طريق طراحي معماري است كه ساختمانها مي توانند به گونه اي پاسخگو به محيط گرم، سرد و روشن گردند.ساختمانها بايد در زمستان بتوانند گرما را در داخل خود حفظ كنند و در برابر بادهاي زمستاني محافظت شوند ، نور خورشيد وارد بنا شود و در تابستان در برابر نور خورشيدمحافظت شود از تهويه طبيعي براي سرمايش تابستاني استفاده شود هواي گرم را از ساختمان دوركنيم مانع از ايجاد رطوبت اضافي در بنا شويم.در نتيجه با بررسي سرمايش، گرمايش و روشنايي به عنوان اصول پايدار در معماري متناسب با الگوي معماري اقليم سرد راهكارهايي را ارائه مي دهيم.