قالي باغي برگي از هويت سبز باغ سازي تاريخي ايراني(با تأكيد بر قالي‎هاي باغي عصر زند)

گنجينه‎هاي موزه اي اسنادي پرمحتوا از ادوار گوناگون تاريخ ايران است. اين آثار ريشه و پشتوانه هنرهاي فراموش شده و يا رو به فراموشي محسوب مي‎شوند. قالي‎هاي باغي از آن دسته اسناد تصويري به شمار مي‎آيد كه حاوي اطلاعات بسياري از باغ‎هاي تاريخي ايراني است. طرح باغي از نقشه‎هاي فراموش شده قاليست كه در دوره زنديه(1163-1209ه.ق/1750-1796م.) بسيار رايج بوده است. هدف اصلي اين مقاله معرفي قالي‎هاي باغي موزه‎اي عصر زند به عنوان سندي گويا و معني‎دار است. يادداشت برداري از منابع كتابخانه‎اي موجب گردآوري اطلاعات مكتوب، و مشاهده نمونه‎هاي موزه‎اي منجر به درك و دريافت نشانه‎هاي تصويري شد. روش پژوهش در گام نخست توصيفي سپس تحليل و تفسير دستاوردهاي مرحله ابتدايي است. قالي‎هاي باغي موزه‎اي متعلق به نيمه دوم قرن دوازدهم ه.ق جامعه آماري تحقيق را تشكيل مي‎دهند. نمونه‎گيري گزينشي و غيراحتمالي انجام شده است.