نقش علوم انساني قرآن بنيان در تمدن سازي نوين اسلامي

تمدن‌سازي، مقوله‌اي پيچيده و متأثر از عوامل بسيار است. شكل‌گيري يك تمدن، فرآيندي است زمانمند، كه براي تحقق خود پشتوانه‌هاي مادي و معنوي بسياري مي‌طلبد. در اين ميان، آنچه بيش از همه اهميت مي‌يابد، توجه به روح تمدن و ابعاد معنوي آن است؛ جهان‌بيني و به دنبال آن فرهنگ يك جامعه، به عنوان عوامل غيرمادي اثرگذار در شكل‌گيري يك تمدن، نقش فراواني در تحقق آن ايفا مي‌كنند. افكار، انديشه‌ها و ارزش‌هاي هر ملتي، اگر در مسير صحيح هدايت شوند، مي‌توانند تمدني پويا و سرزنده را بنا نهند. از ديگر سو، قرآن كريم مهم ترين منبع در شكل گيري جهان بيني اسلامي و منظومه ي عقايد افراد و جامعه ميباشد. رسيدن به چنين غايتي، نيازمند بنيان نهادن جهان‌بيني اصولي و ايجاد تفكري متعالي مبتني بر قرآن كريم است؛ و همين امر است كه اهميت محوريت قرآن كريم در فرآيند تمدن سازي و تعليم و تربيت را آشكار مي‌سازد. از اين رو، ايجاد تمدني اسلامي، جز از طريق برقراري انديشه و جهان‌بيني اسلامي، كه خود نيازمند برخورداري از تعليم و تربيت اسلامي است، ميسر نمي‌شود. مقاله حاضر درصدد پردازش دقيق‌تأثير قرآن و تعليم و تربيت اسلامي در فرآيند تمدن سازي است.