اپليكيشن مبتني بر صدا با هدف بهبود و افزايش روابط اجتماعي كمبينايان و نابينايان

حضور اشخاص در اجتماع، علاوه بر افزايش سطح روابط و نتايج حاصل از تعامل آنها، تاثير جدي بر روحيه و نشاط مجموع افراد جامعه دارد. وقتي فردي منزوي مي شود، ارتباطات وي اندك اندك، كم و به تدريج نابود و از درون بيمار و شكست خورده خواهد شد. بيماري هاي رواني زيادي من جمله افسردگي تاثير مستقيم اين انزوا و عدم تعامل است. از زماني كه تكنولوژي پيشرفت كرده است، ارتباط افراد با يكديگر محدود به پيام هاي متني، چت و ايميل شده است. از طرفي چت و پيغام هاي رايج نمي تواند حس هم صحبتي و تعامل احساسات را برقرار سازد. همچنين وجود معلوليت، عامل موثر ديگري است كه باعث ترسي دروني و سردي اطرافيان وكاهش ارتباطات خواهدشد. با توجه به شيوع بالاي اختلالات خلقي مانند اضطراب و افسردگي و تاثير ان برحس ارزشمندي و اعتماد به نفس افراد در جامعه، در طرح حاضر ضمن بررسي علمي فاكتور هاي فوق و علل هاي افسردگي در افراد كم بيناي يك جامعه، طراحي و توسعه متدهاي افزايش ارتباطات، افزايش صميميت با رويكرد تبادل - احساسات و پيشگيري از بيماري هاي رواني انجام شد. لذا با طراحي اپليكيشن موبايلي كه درآن افراد بتوانند يك اجتماع فعال بر مبناي صوت و صدا تشكيل دهند، گامي در بهبود روابط اقشار كم بيناو نابينا برداشته شد. در اين اپليكيشن تمام فرامين و دستورات بر مبناي صدا و ويبره بوده و همچنين تمامي پيام هاي تبادل شده بين كابران و همچنين واكنش ساير بازديدكنندگان آن پست، نيز صوتي خواهد بودكه اعلام دوست داشتن و يا عدم علاقه نسبت به آن موضوع و يا به يك لحظه)موج( از آن صوت انجام ميشود. آنچه به طور خاص و ويژه در اين طرح مد نظر بوده است و يك دستاورد محسوب ميشود ايجاد حس هم ارزشي و ارزشمند بودن است. به اين معنا كه سعي شده از طريق پلن هاي مختلفي كه در طرح توسعه اي آمده، نگاه مثبت نسبت به اقشار مذكور ايجاد شود و حس ارزشمند بودن را با وارد نمودن آنها، در اجتماعي كه در آن كمتر ديده شده اند، وارد نموده و بدين ترتيب كاستي ها مربوط به ناتواني كمرنگ تر شود و اعتماد به نفس افراد با شنيدن صداي خود و ديگران افزايش يابد. نتيجه گيري: با نظر سنجي كه از جامعه نمونه دانشجويان كم بينا و نابينا دانشگاه هاي سطح تهران، صورت گرفت، نشان مي دهد ارتباطات آنها با ساير افراد در حد رفع نياز روزمره بوده و اين افراد مانند ساير افراد نرمال جامعه در مسايل و روابط اجتماعي، داراي روابط عميق نبوده و به طور كلي سطح تعاملات آنها با ديگران بسيار ناچيز و غير قابل قياس با افراد داراي بينايي كامل است.همچنين ارزشمندي اين افراد در سطح پاييني قرار گرفته و در نتيجه يك ترس دروني باعث شده است كه اعتماد به نفس لازم براي انجام امور، مانند ديگر افراد جامعه شكل نگيرد. در طرح اپليكيشن داده شده تا حد زيادي روابط اين دسته از افراد بهبود يافته و تعاملات آنها با اجتماع عمق بيشتري مي يابد.