ضرورت تحول آموزش مديريت در ايران بر مبناي نيازهاي توسعه پايدار

سازمان‌ها نقش مهمي در هدايت فرآيند توسعه به سمت پايداري دارند؛ آموزش و توسعه پايدار به طرز جدايي‌ناپذيري با يكديگر مرتبط هستند. يكي از حوزه‌هاي مهم آموزش براي توسعه پايدار، چگونگي ادغام پايداري و مسئوليت اجتماعي در «آموزش مديريت» است. در دهه اخير، بحث‌هاي فزاينده‌اي راجع به اهميت ايفاي نقش قوي‌تر مدارس كسب‌و‌كار در شكل‌دهي اذهان مديران آينده در جهت توسعه پايدار مطرح گشته و در دانشكده‌هاي مديريت نقاط مختلف دنيا، برنامه‌ها، دروس و رويدادهاي متعددي در رابطه با آموزش مديريت مسئولانه برقرارشده است. از سوي ديگر، باوجود اينكه آموزش مديريت مسئولانه يكي از نيازهاي مهم امروز تصميم‌گيران و صحنه‌گردانان بخش خصوصي و دولتي كشورمان است و ضرورت تحول آموزش مديريت در كشور به‌نحوي‌كه توانايي تربيت نسل جديدي از رهبران و مديران را با قابليت تفكر و تصميم‌گيري در پارادايم توسعه‌پايدار را داشته باشد، احساس مي‌شود، اين مسئله چندان مورد توجه پژوهشگران يا مدرسان اين حوزه قرار نگرفته است. اين مقاله مفهومي، با مرور پژوهش‌هاي دربرگيرنده ارتباط آموزش، توسعه‌پايدار و مسئوليت اجتماعي سازمان‌ها و بررسي پاره‌اي از شواهد موجود از تجارب دنيا و وضعيت داخلي، ضرورت توجه به اصول آموزش مديريت مسئولانه و مبتني بر نيازهاي توسعه پايدار را در دانشكده‌هاي مديريت ايراني گوشزد كرده و خلاء هاي موجود، از جمله عدم ارائه آموزش‌هاي بين‌رشته اي، نپرداختن كافي به تحقيقات مرتبط، عدم توجه به پرورش مهارتهاي لازم توسعه پايدار، نبود دروس مرتبط با توسعه پايدار در برنامه درسي، و عدم حضور در معاهدات بين المللي و مجامع دانشگاهي مرتبط را شناسايي كرده است.