ارتباط بين رفتار رهبري مربيان و عملكرد تيمي بازيكنان زن تيم هاي واليبال استان خوزستان

مربيگري فرايندي است كه در آن مربي بر ورزشكاران تأثير مي گذارد تا واكنش مورد نظر آنان انجام گيرد. هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه بين ابعاد رفتار رهبري مربيان با عملكرد تيمي بازيكنان زن تيم هاي واليبال استان خوزستان است. اين تحقيق از نوع توصيفي همبستگي و به روش ميداني انجام شد. جامعه آماري تحقيق 122 نفر بازيكنان زن تيم هاي واليبال استان خوزستان كه با استفاده از روش سرشماري به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه مقياس رهبري در ورزش چلادوراي (1980) با پايايي 87/ 0 0 بود . براي اندازه گيري عملكرد تيمي ، تيم ها را بر اساس موقيت شان در جدول نهايي بازي ها به سه دسته موفق، كمتر موفق و ناموفق تقسيم شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش آمار توصيفي و استنباطي (ضريب همبستگي اسپيرمن، تحليل رگرسيون چند گانه، تحليل واريانس چند متغيره و آزمون تعقيبي توكي) در سطح 05/ 0≥ pاستفاده شد. يافته هاي تحقيق نشان داد رفتار حمايت اجتماعي بيشترين و رفتار آمرانه كمترين رفتار مورد استفاده مربيان بود. همچنين، بين رفتارهاي آموزش و تمرين، حمايت اجتماعي و بازخورد مثبت با عملكرد تيم ها ارتباط مثبت معني دار، وجود داشت و در سبك حمايت اجتماعي و آموزش و تمرين، تيم هاي موفق نمرات بالاتري نسبت به دو گروه نيمه موفق و ناموفق كسب كرده اند. با توجه به يافته هاي تحقيق به مربيان توصيه مي شود كه با استفاده بيشتر از رفتار حمايت اجتماعي موجبات موجبات ايجاد و حفظ انگيزه به دنبال آن عملكرد بهتر بازيكنان را فراهم نمايند.