تاثير آموزش برنامه حل مسأله بين فردي بر كاهش رفتارهاي مشكل ساز و افزايش سازگاري اجتماعي كودكان ديرآموز

چكيده پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي تاثير آموزش حل مسأله بين فردي در كاهش رفتارهاي مشكل آفرين و افزايش سازگاري اجتماعي در كودكان نوآموز دير آموز پيش دبستاني انجام پذيرفته است. اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون وپس آزمون با گروه گواه بوده، به اين منظور تعداد20 نفر از نوآموزان به روش نمونه در دسترس شناسائي شده در طرح سنجش سلامت و آمادگي تحصيلي سال 96-95 انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند. ابزارهاي اين پژوهش پرسشنامه رفتارهاي مشكل آفرين كانرز و سازگاري اجتماعي كيست بود. برنامه مداخله با الگوي حل مسأله در12جلسه به صورت آزمايشي و به شكل گروهي اجرا شده است و گروه گواه اموزشي دريافت نكردند. پس از اجراي برنامه مداخله پس آزمون انجام شده است. براي تجزيه وتحليل داده هاي پژوهش و آزمون فرضيه ها از روش آماري آزمون ميانگين دوگروه مستقل براي نمره هاي افتراقي استفاده شد. يافته هاي آماري بيانگر اين است كه آموزش برنامه حل مسأله بين فردي بركاهش رفتارهاي مشكل ساز و افزايش سازگاري اجتماعي كودكان دير آموز پيش دبستاني موثر است.