رابطه صميميت والدين با رشد مهارتهاي ارتباطي و احساسي در كودكان پيش دبستاني

مقدمه و بيان مسئله: دوره پيش دبستاني از جهات مختلف اهميت ويژه اي در شكل گيري شخصيت انسان دارد. در اين دوران انعطاف پذيري شخصيت بيشتر از هر دوران از زندگي است و ويژگي هاي خاصي بر تحول و رشد همه جانبه كودكان حاكم است. بسياري از تحقيقات نشان مي دهند شرايط محيطي، اجتماعي، خانوادگي، ارتباطات عاطفي و هيجاني در رشد جسمي، اجتماعي و رواني كودكان بسيار موثر است. صميمت بين والدين از جمله مواردي است كه مي تواند واقعيت طفوليت را بسازد و يادگيري يكسري رفتارهاي پيچيده و مهارتي كودكان را شكل دهد.لذا اين پژوهش با هدف بررسي رابطه صميميت بين والدين با رشد مهارت هاي ارتباطي و احساسي در كودكان پيش دبستاني انجام پذيرفت.روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است.جامعه آماري شامل كليه كودكان پيش دبستاني شهرستان نكا در سال تحصيلي 97-1396 مي باشد.روش نمونه گيري به شيوه در دسترس بود و حجم نمونه 60 نفر بوده است. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه رشد مهارت ارتباطي و احساسي اقتباس شده از پرسشنامه رشد و تكامل كودك استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده ها نيزبا استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون گام به گام انجام شد.نتايج: نتايج بدست آمده نشان داد كه صميمت بين والدين با رشد مهارت هاي ارتباطي و احساسي كودكان پيش دبستاني رابطه مستقيم و مثبت دارد. اين بدان معناست كه با افزايش صميمت در والدين، توانايي مهارت هاي ارتباطي و احساسي در كودكان افزايش مي بابد. همچنين تحليل رگرسيون گام به گام نشادن داد كه صميمت بين والدين مي تواند تا حدود زيادي توانايي مهارت ارتباطي و احساسي كودكان پيش دبستاني را پيش بيني مي كند بحث و نتيجه گيري: اولين جوانه هاي ارتباط بين انسانها در حريم خانواده پديدارمي گردد. روابط درون خانواده از اهميت و حساسيت فوق العاده اي برخوردار است و چگونگي اين روابط نقش بسزايي در شكل گيري نگرش ها و بازخوردهاي اجتماعي، آمادگي و توسعه مهارت اجتماعي اعضاي خانواده خواهد داشت.رابطه خوشايند و آرامش بخش زن و شوهر نه تنها مناسب ترين بستر رشد و شكوفايي و تعالي شخصيت آنها را فراهم مي نمايد بلكه چنين رابطه اي بين پدر و مادر ها نياز هميشه فرزندان را به رابطه گرم و خوشايند و دوست داشتني با والدين تامين مي نمايد در حقيت صميمت بين والدين زمينه ساز آرامش كودكان است و بستري مناسب براي رشد شخصيت سالم در بزرگسالي را فراهم مي سازد. اما عكس آن يعني محيطي تحقير آميز، بي توجه و عاري از هرگونه مهر و عاطفه در فضاي خانواده موجب ناامني عاطفي و رواني در كودكان بوده و منشاء بسياري از ناهنجاري هاي رفتاري ، رواني مي شود . جو عاطفي خانواده و نوع تعاملات موجود بين والدين در رشد همه جانبه كودكان حائز اهميت است . لهذا بنظر مي رسد موضوعات حوزه كودكان بايد همواره مورد توجه جامعه متخصصين و پژوهشگران قرار گيرد.