ضرورت توجه به آموزه هاي ديني در آموزش كودكان پيش دبستاني

چكيده مقدمه و بيان مسئله : واضح است كه در دنياي كنوني، آموزش جايگاه ويژه اي داشته و از اصول اوليه ي زندگي هر فردي به حساب مي آيد. اما آموزش ابعاد مختلفي را شامل مي شود كه لزوم توجه به تمام اين ابعاد در سنين 3 تا 6 سال ضرورت دارد. آموزه هاي ديني يكي از ابعاد مهم آموزش در سنين كودكي است. ضرورتي كه به دليل كارشناسي نادرست در اين آموزش ها،گاهاً نتيجه ي مطلوبي به دست نمي آيد. بي ترديد با پرداختن صحيح به اين بعد، نسل هاي آينده از اعتقادات محكم تري برخوردار بوده و افزون بر رشد و كمال فردي ، در سازندگي جامعه نيز مؤثر خواهند بود. اين پژوهش به هدف بررسي ضرورت استفاده از اين آموزش ها در سنين پيش از دبستان صورت گرفته است. روش پژوهش: مطالعه حاضر يك مطالعه مروري مي باشد كه با بررسي كتب، مقالات و سايت هاي معتبر نظير Google Scholar وSID حاصل گريده است. يافته ها: بررسي ها نشان مي دهند كه پرداختن به آموزه هاي ديني، مهم ترين عوامل رشد شخصيتي در كودكان هستند كه مربيان مي توانند با تحريك حس كمال‌خواهي و شناساندن الگوهاي خوب، حس برتري‏طلبي آنان را به سوي اهداف صحيح تربيتي هدايت كنند. روان شناسان معتقدند كه اين آموزش ها بايد از دوران كودكي آغاز گردد تا نهاد كودك رنگ و بوي ديني بگيرد و رفتار او در دوره هاي ديگر زندگي بر دينداري استوار باشد. برخي مطالعات به نقش نوع برخورد والدين و مربيان با كودك، در پيدايش تظاهرات مذهبي كودك نيز اشاره داشته اند. بر اساس مطالعه ي جديدي كه تأثير دين را بر رشد و ارتقاي كودكان بررسي كرده است، مشخص شده است كودكان با آموزه هاي مذهبي، بهتر از ديگر هم سن و سالان خود رفتار مي كنند و بهترخود را با شرايط تطبيق مي دهند. نتايج تحقيقات جان بار تكوسكي – جامعه شناس دانشگاه ايالت مي سي سي پي – و همكارانش در اين باب نشان مي دهد كودكان با آموزه هاي مذهبي در كنترل بر خود، مهارت هاي اجتماعي و تمايل به يادگيري نمرات قابل قبول تري از مربيان خود دريافت مي كنند. برخي يافته ها نيز نشان داده اند كه آموزش باورهاي مذهبي در سنين پائين، نوعي اعتماد، و اطمينان به خود را نسبت به زندگي در فرد پرورش مي دهد. بحث: محيط آموزشي، يكي از موثرترين عوامل تربيت در كودكان است. بكارگيري آموزه هاي ديني به كودكان سنين زير 6 سال با توجه به قدرت يادگيري بالاتر در آن ها، به دليل داشتن سرشتي پاك، گرايش هاي فطري و ارضاي نيازهاي رواني را در آن ها تقويت مي كند. آموزش هايي كه آنها را در مسير تجلي ارزش ها قرار داده و فضيلت هاي معنوي را در كودكان تقويت خواهد كرد.براي رسيدن به چنين موقعيت متعالي، نياز به زمينه سازي و آموزش اين مسائل در مراحل اوليه ي زندگي خصوصاً طي سنين قبل از مدرسه براي تثبيت رفتارهاي مناسب و رشد و بالندگي درآن ها مي باشد. نتيجه گيري: همان گونه كه سياست هاي موجود در محيط هاي آموزشي به بهداشت و سلامت جسم كودكان توجه دارند، لزوم حساسيت و توجه ويژه به آموزه هاي مذهبي خصوصاً در اوان كودكي، به منظور تربيت بُعد روحي و توجه به زيبايي ارزش زندگي پيشنهاد مي گردد.