سفرنامه¬پژوهي در مطالعات ادبيات تطبيقي

از آن¬جا كه روابط بين ملت¬ها داراي ريشه¬هاي تاريخي است، از ديدگاه نظرية فرانسوي ادبيات تطبيقي، انجام يك بررسي تطبيقي ميان دو اثر يا دو مؤلف، نخست مستلزم اثبات رابطة تاريخي ميان آن¬ها بر بنيان شواهد عيني است. هدف مقالة حاضر از يك سو، بررسي اهميت سفرنامه¬پژوهي در نظرية فرانسوي ادبيات تطبيقي به عنوان عامل واسطه در دادوستدهاي ادبي و اشاره به شيوه¬هاي پژوهش در اين زمينهو از سوي ديگر،بررسي اهميت سفرنامه¬ها در مطالعات ادبيات تطبيقي ايران و ويژگي¬هاي آن¬ها با اشاره به ديدگاه پيشگامان اين حوزه در ايران است.نگارنده همچنين به اين موضوع كه درك نحوة بينش سفرنامه¬نويس از فرهنگ و ادبيات يك ملت و چگونگي انتقال وي مي¬تواند در تبيين نوع تأثيرپذيري ادبيات ملت¬ها نقشي تعيين¬كننده داشته باشد، پرداخته است.