تحليلي بر شاخص هاي سنجش كيفيت هوا با تأكيد بر كيفيت هواي شهري مطالعه موردي: (شهر اهواز)

آلودگي هوا در شهرها يكي از مهم ترين معضلات محيط زيستي است كه همواره تهديدي جدي براي سلامت و بهداشت جامعه و محيط زيست مي باشد. بررسي هاي گسترده نشان مي دهد، آثار بالقوه آلودگي هوا بر سلامت انسان، افزايش مرگ و مير، مراجعه به بيمارستان و تغيير در عملكرد فيزيولوژيكي بدن به ويژه عملكرد تنفسي و قلبي عروقي بوده است. ذرات معلق به عنوان يكي از شش آلاينده بسيار خطرناك، صدمات جبران ناپذيري را به بدن انسان وارد مي سازند. اين آلاينده، متشكل از موادي مانند اسيدها، فلزات و گردوغبار است. ذرات معلق PM10 با قطر ده ميكرون از جمله ذرات موثر در ايجاد آلودگي شديد هوا بوده كه از تركيب اكسيد نيتروژن و دي اكسيد گوگرد در جو زمين تشكيل مي شود. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهاني، شهر اهواز با ميانگين غلظت PM10 سالانه 372 ميكروگرم بر مترمكعب، مقام اول آلوده ترين شهر دنيا را در بين 1100 شهر به خود اختصاص داده است. بنابراين، در اين مطالعه با استفاده از داده هاي ماكزيمم آلودگي ذرات معلق 10 ميكروني، به صورت سري زماني سالانه، فصلي، ماهانه و روزانه به تحليل كيفيت هواي شهر اهواز پرداخته شده است. نتايج حاصل از بررسي كيفيت هوا با استفاده از شاخص AQI به خوبي نشان داده است كه در تمامي ماه هاي سال شمار روزهاي ناسالم و خطرناك چشمگير و طي سال هاي اخير از رشد فزاينده اي برخوردار بوده است.