مقايسه سرعت ترميم حفره آلوئول باقيمانده از دندان نيش با پيوند استخوان اسفنجي خودي و PRF در سگ

هدف: دندان نيش در مقايسه با ساير دندانها بيشتر در معرض آسيبهاي ضربه اي و شكستگي و در نتيجه نكروز پالپ قرار مي گيرد. ريشه اين دندان بسيار بزرگ بوده و براي كشيدن آن مقدار زيادي از بافت استخواني برداشت مي شود. در نتيجه حفره بسيار بزرگي باقي مي ماند كه در فرم بسته شدن دهان تأثير منفي دارد. اين مطالعه با هدف مقايسه تأثير PRF و تراشه استخوان اسفنجي در ترميم حفره آلوئول باقيمانده از دندان نيش در سگ انجام گرفت. طرح مطالعه: مطالعه تجربي حيوانات: در اين مطالعه 5 سگ بالغ از نژاد مخلوط با ميانگين وزن 20 كيلوگرم انتخاب شدند. روش كار: دندانهاي نيش دو طرف در فك بالا كشيده شدند. حفره هاي آلوئول باقيمانده در سمت چپ توسط PRF و در سمت راست توسط تراشه استخوان اسفنجي پر گرديد. بعد از گذشت 3 هفته، از محل زخم نمونه برداري شد. در مطالعه هيستوپاتولوژيك، فاكتورهاي اپيتليزاسيون، فيبروپلازي و شدت التهاب بر اساس روش آلن بررسي گرديد. همچنين تمامي حيوانات در روز بيست ويكم مورد معاينه راديوگرافيك قرار گرفتند. نتايج: در نتايج بدست آمده از مطالعات هيستوپاتولوژيك مشخص گرديد كه شدت التهاب در گروه درمانيPRF به صورت معني داري كمتر از گروه درماني تراشه استخوان مي باشد. بر اين اساس در ديگر پارامترهاي مورد مطالعه، اختلاف معني داري مشاهده نگرديد. همچنين در مطالعه راديوگرافيك اختلاف معني داري در ميزان پر شدگي حفره آلوئول، در گروه هاي درمانيPRF و تراشه استخوان مشاهده نشد. نتيجه گيري و كاربرد باليني: با توجه به نتايج بدست آمده مشخص گرديد، بين دو روش درماني بكار رفته در اين مطالعه تفاوت معني دار نمي باشد. اما با توجه به اينكه بكارگيري PRF در مقايسه با تراشه استخواني آسانتر بوده، نياز به جراحي جداگانه نداشته و براي بيمار دردناك و خطرساز نمي باشد، كاربرد آن در پر كردن حفره آلوئول ارجحيت دارد.