مقايسه تغيير پهنا و سطح پنجره در تشخيص الگوي بينابيني ريه در سگهاي دچار ادم ريوي ناشي از بيماري قلبي

هدف: هدف از انجام اين تحقيق تشخيص ادم ريوي ناشي از بيماري قلبي در سگ با استفاده از تغيير در پهنا و سطح پنجره و الگوريتمهاي پيش فرضي در راديوگرافي ديجيتال از قفسه سينه اي است. طرح مطالعه: تشخيص الگوي بينابيني منتشر در ريه ها در بيشتر راديوگرافهاي قفسه سينه اي در سگها ديده مي شود كه عمدتاً مي تواند مرتبط با سن، فاز تنفسي، نژاد و جثه حيوان و وضعيت فيزيولوژيك باشد و تفريق آن از حالت پاتولوژيك توسط تغيير الگوريتمهاي تصاوير ديجيتال مي تواند امكان پذير باشد. حيوانات: 10 قلاده سگ روش كار: پنج راديوگراف جانبي از ريه سگهاي مبتلا به نارسايي قلبي سمت چپ با پنج مورد سگهاي به ظاهر سالم با تغييرات در محدوده سطحي (500 تا 1500) و پهناي (100 تا 500) مورد مطالعه و مقايسه قرار گرفت. نتايج: اين مطالعه محدوده پهناي 400 تا 500 و سطح 600 تا 800 را براي تفريق الگوي بينابيني منتشر ناشي از ادم ريوي از موارد فيزيولوژيك معني دار مي داند. نتيجه گيري و كاربرد باليني: هرچند تعداد نمونه ها در مطالعه حاضر محدود بوده و طبقه بندي مناسبي از سن و جثه حيوانات مورد مطالعه درنظر گرفته نشده است، اما نتايج مي تواند نقطه آغازين بررسي هاي تكميلي بيشتر و حصول نتايج قابل اعتمادتري باشد. درعين حال تغييرات پهنا و سطح در پنجره خاكستري در راديوگرافهاي ديجيتال مي تواند براي تشخيص موارد پاتولوژيك از فيزيولوژيك در الگوي بينابيني در سگها كمك كننده باشد.