الگوي شئون و جلوه هاي وجودي انسان و فرهنگ الگو پيشيني (a priori)، اصلي و پايه براي شكل گيري كلان نظريه اسلامي پيشرفت در زمينه هاي اجتماعي، سياسي، اقتصادي و علمي

مي دانيم فرهنگ نقطه تلاقي همه رشته هاي انسان شناسي است و محور مساله ما با دانش انسان شناسي، جامعه شناسي، فرهنگ شناسي، مديريت و ... روز كشور اين است كه امروز پس از سپري شدن سه دهه از پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي آيا براي بيان مقاصد فرهنگي و علوم انساني زبان و مفاهيم علي حده غير از آنچه از قبل انقلاب از متون غربي ترجمه شده و بعد از انقلاب ترجمه مي شود داريم؟ بي هيچ گفتگو نظام مفاهيم كشور از ضعف توليد علوم انساني با رويكرد اسلامي به شدت رنج مي برد تا نياز ما به توليد علوم انساني و اجتماعي عميقا احساس نشود و اين كمبود روح و روان دانشجويان و عالمان و نخبگان و اساتيد كشور را نيازارد منابع تامين آن فراهم نخواهد شد. به هر حال مي بايست علوم انساني با رويكرد اسلامي توليد شود؛ و اين انتظار يقينا متوجه حوزه هاي علميه كه وارث گنجينه هاي معارف الهي هستند دانشگاه هاي كشور مي باشد؛ لذا از اوجب واجبات مطالعات فرهنگي اجتماعي براي ورود به حوزة برنامه ريزي فرهنگي همانند هر حوزه ديگر نيازمند چهارچوب هاي نظري و مدلها و الگو هايي است كه ريشه در مباني فكري و ميراث عظيم فرهنگ و معارف اعتقادي و توحيدي ما داشته باشد تا به تدريج اين الگوها وارد صحنه مطالعات فرهنگي شده و با جلب نظر نخبگان و پژوهشگران حوزه هاي گوناگون علوم انساني كاربرد اجرائي و علمي و اجرايي پيدا كرده و بتواند هويت هاي سه گانه اسلامي، ايراني و جهاني فرهنگ كشور را علي رغم چند لايه و پيچيده بودن و در عين كثرت به وحدت متعالي برساند و اين مهم وقتي ممكن مي شود كه در فكر طراحي مدل پيشيني a piriori براي فرهنگ كشور باشيم. حقيقت اين است كه عمده نظريات جامعه شناسي و مدلها و الگوهاي فرهنگي پسيني posteriori هستند كه با نگاه تقليلي از وضعيت موجود جوامع قطع نظر از هويت ذاتي انسان و جامعه و نيازهاي فطري و اصيل او برداشت شده و به عمق و صحت و سقم آن توجهي درخور نشده و نمي شود. در اين تحقيق و تلاش با نگاهي پيشيني به انسان و فرهنگ و تاريخ وجودي تكوين انسان با رهيافتي فلسفي و هستي شناسانه با رهنمودهاي قرآن و سنت در جستجوي مدلي منظم و منسجم با پشتوانه هاي عظيم تئوريك هستيم تا مگر در اين خلاء موجود مدلي مطابق فرهنگ ايراني فراروي برنامه ريزان فرهنگي قرار گيرد و سكوت فكري و فرهنگي را در اين عرصه بشكند و نشاط مضاعف به ارمغان آورد.