بررسي پايداري تونل نيايش تهران با استفاده از نرم افزار PLAXIS

يكي از مهم ترين بحث هاي حال حاضر در مقوله تونل، پايداري آن است. به تونل هاي شهري در تهران براي كاهش فاصله و زمان تردد بين دو نقطه پر جمعيت داراي اهميت زيادي است. افزايش روزافزون جمعيت در تهران و حمل و نقل در آن به عنوان يك مشكل اساسي، لزوم به كارگيري روش هاي حمل و نقل سريع را اجتناب ناپذير مي نمايد. بررسي مسيرهاي پرترافيك در تهران از عوامل مؤثر در مسيريابي تونل ها است، يا به عبارت ديگر تونل هاي شهري براي كاهش ترافيك مناطق پرجمعيت و مناطق پر رفت و آمد طراحي و احداث مي شوند. تونل هاي شهري تهران علاوه بر كاهش ترافيك، مزاياي متعدد اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي دارند. اين اين تونل ها با كاهش فاصله تردد بين دو نقطه شهر، باعث كاهش ترافيك و زمان سفر مي شوند، در نتيجه ضمن كاهش مصرف سوخت، در زمان سفر نيز صرفه جويي مي شود. همچنين تونل هاي شهري با كاهش فاصله و مصرف سوخت، باعث كاهش تصاعد گازهاي آلاينده حاصل از موتورهاي احتراق داخلي و در نتيجه كاهش آلودگي شهرها و به ويژه كلان شهرهايي همچون تهران مي شود. در اين مقاله با استفاده از نرم افزار PLAXIS به مدل سازي عددي فرآيند تونل زني يك تونل نيايش تهران پرداخت شد كه در اين مدل سازي فرايندهايي نظير تفسير هنگام حفاري بر پايداري جبهه كار تونل، آناليز برگشتي براي تدقيق داده هاي ژئوتكنيكي و همچنين نشست هاي سطح ايجاد شده براثر تونل كاري به روش عددي اجزاي محدود مورد مطالعه و محاسبه قرار گرفت.به طور مختصر نتايج اين تحقيق نشان داد كه ميزان نشست هاي ناشي از حفر تونل در محدوده قابل قبول قرار داردكه حفر تونل نيز مويد اين موضوع مي باشد. علاوه بر اين نتايج شبيه سازي عددي نشان داد كه طول گام حفاري تأثير قابل توجهي بر پايداري جبهه كار تونل داشته به گونه اي كه در گام حفاري دو متري، جبهه كار ريزش كرده در حالي كه با كاهش آن به ميزان يك متر، پايداري جبهه كار تأمين شده است.