بررسي استعاره در شعر سيدعلي صالحي (شعر گفتار) با تكيه بر نظرية زبانشناختي ويتگنشتاين

پژوهش حاضر تحت عنوان: «بررسي استعاره در شعر سيدعلي صالحي (شعر گفتار) با تكيه بر نظرية زبانشناختي ويتگنشتاين»، در نظر دارد شاخصه‌هاي شعر گفتار – كه در دهة شصت مشخصاً به واسطة تأملات ذوقي و فكري سيدعلي صالحي دردفتر شعر و ادبيات معاصر ايران ثبت و به جرياني شناخته شده مبدل گرديد – را احصا كرده و با نگاهي به نظرات ويتگنشتاين مبني بر اعتبار و ارزش نشانه‌ها (واژگان) در قالب متن و تحليل آنها به شكلي اندام‌وار، ميزان نوآوري و تأثيرگذاري سپيد سروده‌هاي سيدعلي صالحي را در بازخواني دفترهاي شعري او يعني: «گزينه اشعار» و «زيارتنامة مرغ سحر و همخواني دختران خردادماه» ارائه نمايد. آنچه در اين جستجو قابل بيان بوده آن است كه: شعر گفتار بر مبناي جامعة پژوهشي اين تحقيق، آميزه‌اي است از سادگي و صميميت و بياني رمزآلود. آنچه شعر گفتار را با همة سادگي صرفي و نحوي‌اش چالش انگيز مي‌كند، بيش از هر چيز «استعاره» است. استعاره ( عمدتاًتشخيص) در اين شعر با الهام – خودآگاه يا ناخودآگاه- از عقيدة ويتگنشتاين چيزي زائد يا عارض بر زبان نيست بلكه ذاتي آن است، به‌طوري كه اگر تشخّص از زبان اين شعر رخت بربندد، پيكرة معاني به كلي از هم خواهد گسيخت.