انديشه هاي فرماليستي در دماونديه بهار

امروزه مطالعه¬ي نظريه¬هاي نقد ادبي و بررسي آثار هنري بر پايه¬ي ديدگاه هاي زبان شناسي مورد توجه قرار گرفته است. در ايران، عليرغم آشنايي نويسندگان با چنين نظريه هايي، همچنان گرايش به نقد محتوايي نسبت به نقد صورت، از عنايت بيشتري برخوردار است. شكل(فرم) مجموعه عناصري است كه بافت و ساختار ادبي به وجود مي¬آورد¬. لذا وزن، قافيه، صنايع بديعي و ... همه جزء شكل يك اثر ادبي محسوب مي شوند. در ادبيات معاصر ايران نام ملك الشعراي بهار يادآور مبارزه¬هاي سياسي و انتقادهاي اجتماعي است. محمدتقى ملك‌الشعراى¬ بهار، شاعر، نويسنده، پژوهنده وسياستمدارايرانى،از برجسته‌ترين شخصيت ‌هاى ادب و فرهنگ اين مرز و بوم «دماونديه»¬ي وي نمونه¬ي اعلاي اين مبارزه است. با بررسي بافت و ساختار منطقي و زيبايي شناختي فرماليستي مي توان نتيجه گرفت كه ملك الشعراي بهار در قصيده¬ي دماونديه¬ي خود به شكل(فرم) توجهي ويژه داشته است.