نقش و تأثير بلاغت در ترجمه شعر

ترجمه از قديمي‌ترين ابزارهاي ارتباطي است كه علي رغم تمام پيشرفت‌هاي بشر قرن بيست و يكم در عرصه‌هاي مختلف علمي و ارتباطي، همانند گذشته، اهميت و كارآيي ديرينۀ خود را حفظ كرده است. چرا كه هنوز هم انسان‌ها به دليل اختلاف زبان‌ها وسيله‎اي براي ارتباط مستقيم با همديگر جز از روي ترجمه ندارند. متون ادبي از قديمي‌ترين متون ترجمه شدني هستند كه به سبب ويژگي‌هاي خاص ساختاري، محتوايي، تخيلي، عاطفي و بلاغي خود پيچيده‌ترين متن‌ها در ترجمه‌اند. از اين رو در پژوهش حاضر به معرفي برخي از محدويت‌هاي ترجمۀ متون ادبي كه برآمده از بلاغت به ويژه عناصر بديعي است، پرداخته شده است. نتايج پژوهش گوياي آن است كه ماهيت خاص عناصر بديعي مترجم را وادار مي‌كند علاوه بر تخصص، توانايي و ذوق هنري فردي خود را در ترجمه دخيل بداند و از روشي گزينشي در ترجمۀ خود استفاده كند.